(مسئله 2268 ) بچه اى كه بالغ نشده و يا بالغ شده، امّا رشد ندارد، شرعاً نمى تواند در مال خود تصرّف كند. پس شرط صحّت تصرّف در مال دو امر مى باشد و نشانه بالغ شدن يكى از چهار چيز است:

1. روييدن موى درشت زير شكم «بالاى عورت»؛

2. بيرون آمدن منى، هر چند گفته مى شود كه منى از زن خارج نمى شود؛

3. ديدن خون حيض در زن؛

4. چنانچه هيچ يك از علايم مذكور محقق نشد، ملاك تمام شدن پانزده سال قمرى در مرد و تمام شدن سيزده سال قمرى در زن.

(مسئله 2269 ) روييدن موى درشت در صورت و پشت لب و در سينه و زير بغل و درشت شدن صدا و مانند اينها، نشانه بالغ شدن نيست، مگر آنكه انسان به واسطه آنها به بالغ شدن يقين كند.

(مسئله 2270 ) ديوانه و سفيه، يعنى كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى كند، نمى تواند در مال خود تصرّف نمايد.

(مسئله 2271 ) كسى كه گاهى عاقل و گاهى ديوانه است، تصرّفى كه موقع ديوانگى در مال خود مى كند، صحيح نيست.

(مسئله 2272 ) انسان مى تواند در بيمارى اى كه به آن مرض از دنيا مى رود، مال خود را بفروشد و يا اجاره دهد و يا اينكه هر قدر از مال خود را به مصرف خود و خانواده اش و ميهمان و كارهايى كه اسراف شمرده نمى شود برساند؛ ولى اگر بخواهد مال خود را بدون عوض به كسى ببخشد يا صلح يا وصيّت نمايد، اگر زيادتر از ثلث نباشد، صحيح است.