«روزه» آن است كه انسان براى انجام دادن فرمان خداوند عالم، از اذان صبح تا مغرب، از چيزهايى كه روزه را باطل مى كند و شرح آنها بعداً بيان مى شود، خوددارى نمايد.

نيّـت

(مسئله 578) لازم نيست انسان، نيّت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلا بگويد: «فردا را روزه مى گيرم»؛ بلكه همين قدر كه بنا دارد براى انجام دادن فرمان خداوند عالم، از اذان صبح تا غروب آفتاب، كارى كه روزه را باطل مى كند، انجام ندهد، كافى است و براى آنكه يقين كند تمام اين مدت را روزه بوده، بايد مقدارى قبل از اذان صبح و مقدارى هم بعد از غروب آفتاب، از انجام دادن كارى كه روزه را باطل مى كند، خوددارى نمايد. همين سنّت حسنه اى كه مسلمانان در سحرهاى ماه رمضان، براى سحرى خوردن بيدار مى شوند، در نيّتْ كفايت مى كند؛ بلكه همين كه انسان در روز قبل به فكر روزه گرفتن فرداست، در نيّت كفايت مى كند، گرچه سحر هم بيدار نشود. خلاصه، نيّت روزه و عبادتها، مثل نيّت در همه اعمال است كه انسان انجام مى دهد، تنها در روزه و بقيّه عبادات، انگيزه بايد خدا و اطاعت از فرمان او باشد، يعنى قربةً الى الله روزه بگيرد.

(مسئله 579) انسان مى تواند در هرشب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نيّت كند، و بهتر است كه شب اول ماه هم نيّت روزه همه ماه را بنمايد.

(مسئله 580) وقت نيّت روزه مستحبّى از اول شب است تا موقعى كه به اندازه نيّت كردن به مغرب، وقت مانده باشد كه اگر تا اين وقت، كارى كه روزه را باطل مى كند، انجام نداده باشد و نيّت روزه مستحبّى كند، روزه او صحيح است.

(مسئله 581) اگر بخواهد غير از روزه رمضان، روزه ديگرى بگيرد، بايد آن را معيّن نمايد. مثلا نيّت كند كه روزه قضا يا روزه نذر مى گيرم؛ ولى در ماه رمضان، لازم نيست نيّت كند كه روزه ماه رمضان مى گيرم؛ بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ديگرى را نيّت كند، روزه ماه رمضان حساب مى شود.

(مسئله 582) اگر غير از روزه ماه رمضان، روزه معيّن ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلا نذر كرده باشد كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيّت نكند، روزه اش باطل است؛ و اگر نداند كه روزه آن روز بر او واجب است يا فراموش كند و پيش ازظهر يادش بيايد، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى كند، انجام نداده باشد و نيّت كند، روزه او صحيح است، وگرنه باطل است.

(مسئله 583) اگر بيمار پيش از ظهر در ماه رمضان بهبود يابد و از اذان صبح تا آن وقت، كارى كه روزه را باطل مى كند، انجام نداده باشد، بايد نيّت روزه كند و آن روز را روزه بگيرد، و چنانچه بعد از ظهر بهبود يابد، روزه آن روز بر او واجب نيست.