عليل ذکر شده در اين حديث (زنان به جهت آنکه ممکن است پس از مرگ شوهرشان ازدواج کنند و شوهر جدید خود را به خانه بياورند، که اين کار باعث از بين رفتن حقوق ساير ورثه و سنگين بودن اين وضعيت بر آنها مي‌شود) براي محرومیّت زنان از زمين خانه تمام نمي‌باشد؛ چرا که اين تعليل هنگامي صحيح است که بخواهيم بگوييم: زنان از عين زمين خانه، ارث مي‌برند؛ اما اگر قايل شويم که زنان از قيمت زمين خانه ارث مي‌برند، تعليل ذکر شده وجهي ندارد، چنان که خود حضرت نسبت به بنا و طوب فرموده‌اند که از قيمت آنها ارث مي‌برد و تفاوتی بين خانه‌ی مسکونی و زمين آن از جهت ارث بردن از قيمت وجود ندارد.

14. صحيحة حمّاد بن عثمان ـ بسند الکافي ـ، عن أبي عبداللهعلیه السلام، قال: «إنَّما جعل للمرأة قیمة الخشب والطوب لئلّا یتزوّجن، فيدخل عليهم». ـ يعني: أهل المواريث من يفسد مواريثهم ـ[115]؛ امام صادق علیه السلام فرمود: زن تنها از قیمت چوب و آجر ساختمان ارث می‌برد و از خانه ارث نمی‌برد، به جهت آنکه زن نتواند پس از ازدواج به خانه میّت وارد شود و باعث مزاحمت سایر ورثه شود.

-----------------------------
[115]. وسائل الشيعه، ج 26، ص209، باب 6، ح 9.