(مسئله 537) اگر انسان بخواهد ضامن شود كه بدهى كسى را بدهد، ضامن شدن او در صورتى صحيح است كه به هر لفظى، اگرچه عربى نباشد، به طلبكار بگويد كه من ضامن شده ام طلب تو را بدهم و طلبكار هم رضايت خود را بفهماند؛ ولى راضى بودن بدهكار اگر ضمان برايش ضرر نداشته باشد شرط نيست.

(مسئله 538) هرگاه كسى براى ضامن شدن خودش شرطى قرار دهد، مثلاً بگويد اگر بدهكار قرض تو را نپردازد، من پرداخت مى كنم، ضمانت صحيح است.

(مسئله 539) كسى كه انسان ضامن بدهى او مى شود، لازم نيست بدهكار باشد. پس اگر كسى بخواهد از ديگرى قرض كند، انسان مى تواند ضامن او شود.

(مسئله 540) اگر طلبكار طلب خود را به ضامن ببخشد، ضامن نمى تواند از بدهكار چيزى بگيرد و اگر مقدارى از آن را ببخشد، نمى تواند آن مقدار را مطالبه نمايد.

(مسئله 541) ضامن و طلبكار مى توانند شرط كنند كه هر وقت بخواهند، ضامن بودن ضامن را به هم بزنند.