(مسئله 1512 ) بعد از مرگ انسان، مي توان براي نماز و عبادتهاي ديگر او كه در زمان حيات به جا نياورده، ديگري را اجير كرد، يعني به كسي مزد دهند كه آنها را به جا آورد، و اگر كسي بدون مزد هم آنها را انجام دهد، صحيح است.

(مسئله 1513 ) انسان مي تواند براي بعضي از كارهاي مستحبّي، مثل زيارت قبر پيامبر و امامان(عليهم السلام)، از طرف زندگان اجير شود، و نيز مي تواند كار مستحبّي را انجام دهد و ثواب آن را براي مردگان يا زندگان هديه نمايد.

(مسئله 1514 ) كسي كه براي نماز قضاي ميّت اجير شده، بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را كه احتمال ابتلا به آن داده مي شود، از روي تقليدِ صحيح بداند.

(مسئله 1515 ) اجير بايد موقع نيّت، ميّت را معيّن نمايد و لازم نيست اسم او را بداند. پس اگر نيّت كند از طرف كسي نماز مي خوانم كه براي او اجير شده ام، كافي است.

(مسئله 1516 ) اجير بايد عبادت را براي ميّت به جا آورد و نيّت كند عبادتهاي او را قضا نمايد و اگر عملي را انجام دهد و ثواب آن را براي او هديه كند، كافي نيست.

(مسئله 1517 ) بايد كسي را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند كه نماز را به صورت صحيح مي خواند.

(مسئله 1518 ) كسي كه ديگري را براي نمازهاي ميّت اجير كرده، اگر بفهمد كه عمل را به جا نياورده، يا باطل انجام داده، در صورتي كه بتوان اجرت را از اجير پس گرفت بايد دوباره اجير بگيرد و اگر نتوان اجرت را پس گرفت در صورتي كه ولي ميّت به وظيفه اش عمل كرده باشد و احراز وثاقت اجير را نموده باشد، لازم نيست دوباره اجير بگيرد و برائت ذمه ميّت و ولي حاصل مي شود.

(مسئله 1519 ) هرگاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه، اگرچه بگويد انجام داده ام، اگر احراز وثاقت اجير را ننموده باشد، بايد دوباره اجير بگيرد، ولي اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، گرفتن اجير لازم نيست.

(مسئله 1520 ) كسي را كه عذري دارد و مثلا نشسته نماز مي خواند، نمي توان براي نمازهاي ميّت اجير كرد، بلكه بنا بر احتياط واجب بايد كسي را هم كه با تيمّم يا جبيره نماز مي خواند، اجير نكنند.

(مسئله 1521 ) مرد براي زنْ و زن براي مردْ مي تواند اجير شود، و در بلند خواندن و آهسته خواندن نماز بايد به تكليف خود عمل نمايد.

(مسئله 1522 ) لازم نيست قضاي نمازهاي ميّت به ترتيب خوانده شود، مگر در آنچه در اداي آن ترتيب لازم است مثل ظهر و عصر اگرچه بدانند كه ميّت ترتيب نمازهاي خود را مي دانسته است.

(مسئله 1523 ) اگر با اجير شرط كنند كه عمل را به طور مخصوصي انجام دهد، بايد همان طور به جا آورد، و اگر با او شرط نكنند، بايد در آن عمل به تكليف خود رفتار نمايد; و احتياط مستحب آن است كه از وظيفه خودش و ميّت، هر كدام كه به احتياط نزديك تر است به آن عمل كند، مثلا اگر وظيفه ميّت گفتن سه مرتبه تسبيحات اربعه بوده و تكليف او يك مرتبه است، سه مرتبه بگويد.

(مسئله 1524 ) اگر با اجير شرط نكنند كه نماز را با چه مقدار از مستحبّات آن بخواند، بايد مقداري از مستحبّات نماز را كه معمول است به جا آورد.

(مسئله 1525 ) اگر ميّت ترتيب نمازهايي را كه قضا شده مي دانسته و انسان بخواهد براي آن نمازها چند نفر را اجير بگيرد، لازم نيست براي هر كدام از آنها وقتي را معيّن نمايد.

(مسئله 1526 ) اگر كسي اجير شود كه مثلا در مدت يك سال نمازهاي ميّت را بخواند و پيش از تمام شدن سال بميرد، بايد براي نمازهايي كه مي دانند به جا نياورده ديگري را اجير نمايند، بلكه براي نمازهايي هم كه احتمال مي دهند به جا نياورده، بايد بنا بر احتياط واجب اجير بگيرند.

(مسئله 1527 ) كسي را كه براي نمازهاي ميّت اجير كرده اند، اگر پيش از تمام كردن نمازها بميرد و اجرت همه آنها را گرفته باشد، چنانچه شرط كرده باشند كه تمام نمازها را خودش بخواند، بايد اجرت مقداري را كه نخوانده از مال او به ولي ميّت بدهند، مثلا اگر نصف آنها را نخوانده، بايد نصف پولي را كه گرفته از مال او به ولي ميّت بدهند، و اگر شرط نكرده باشند، بايد ورثه اش از مال او اجير بگيرند، امّا اگر مال نداشته باشد بر ورثه او چيزي واجب نيست.

(مسئله 1528 ) اگر اجير پيش از تمام كردن نمازهاي ميّت بميرد و خودش هم نماز قضا داشته باشد، بايد از مال او براي نمازهايي كه اجير بوده ديگري را اجير نمايند و اگر چيزي زياد آمد، در صورتي كه وصيّت كرده باشد و ورثه اجازه بدهند براي تمام نمازهاي او اجير بگيرند و اگر اجازه ندهند، يك سوم آن را به مصرف نماز خودش برسانند.