در دعاهاي ماه رمضان آمده است: « اللّهمَّ أغنِ كُلَّ فَََََََقير»، خدایا! هر فقیری را دارا کن، يعني ما مي‌خواهيم فقر از بين برود و مراد از غناي کل فقرا هم همين است. در حقيقت دعا به انسان درس تربيتي و عملي مي‌دهد. يعني ‌اي مسلمان! در جهات اقتصادي و اجتماعي به گونه اي برنامه ريزي كن كه هيچ فقيري در دنيا نباشد، در مسيري حرکت کن که اين هدف انساني ـ اسلامي به سرانجام برسد. علاوه بر آثار شخصي و ثواب اخروي براي خواننده دعا، تلفظ به دعا براي اين است كه انسان روحش اين گونه بار بيايد که براي ريشه کن شدن فقر در جامعه، کار عملي هم انجام دهد. يعني خدايا! زمينه هايش را فراهم كن؛ نه اينکه با اشاره مستقيم از طرف خدا و با معجزه نه فقر بماند و نه فقير، بلکه خداوند مقدماتش را فراهم مي‌كند و بقيه راه را خودمان بايد برويم. شما در حق ديگران دعا مي‌کنيد که خدايا! فلان مرده را بيامرز! خوب چگونه بيامرزد؟!

يكي از راه‌هايش اين است كه خودت كار خير انجام دهي. آیا منظور این است که خداوند انسان‌هايي را براي اموات مقدّر كند كه در جامعه براي آنان کار خير كنند؟ يكي از امور خير براي مرده اين است كه اولادش و نزدیکانش آدم‌هاي نیکوکار و خیّر باشند و اعمال شایسته انجام دهند.