ثامن الائمه(صلوات اللّه و سلامه عليه) اشعار زيبايي دارد ما آن وقت‌ها كه منبر مي‌رفتيم آن شعرها را مي‌خوانديم بد نيست كه اين شعرها را بخوانم، منسوب به حضرت(علیه السلام) است:

إنّک في دارٍ لَها مدةٌ يقبل فيها عمل العامل

ألا تَري الموتَ مُحيطاً بِها يکذَبُ فيها أملُ الآملِ

تُعجِّلُ الذنبَ لِما تَشتَهي وَ تَأمُلُ التوبَةَ في قابِلٍ

والموتُ يأتي أهلهُ بَغْتةً ما ذاكَ فِعلَ الحازِمِ العاقِلِ[1]

- همانا تو در خانه‌اي اقامت داري که دائمي نيست، چيزي که در آن قبول مي‌شود عملِ عمل کننده است.

- آيا نمي‌بيني که مرگ بر اين خانه چيره است، آرزوهاي دور و دراز در آن به راستي نمي‌انجامد؟!

- در انجام گناه براي آنچه که مي‌خواهي شتاب مي‌کني، در حالي که اميد بازگشت در آينده را داري!

- و مرگ ناگهان به سراغ اهل خود خواهد آمد، در آن موقع انسان دور انديش چه مي‌کند؟!

بعد يك شعر ديگرى دارد مي‌فرمايد:

و انَّ الذئبَ يَتركُ لَحم ذِئبٍ **** وَ يأكلُ بَعضُنا بعضاً عياناً

لَبُسنا لِلخِداعِ مُسُوکَ طيبٍ **** وَ ويلٌ للغَريبِ إذا أتانا[2]

- همانا گرگ گوشت گرگ ديگري را نمي‌خورد، در حالي که عده‌اي از ما آشکارا ديگري را مي‌خورند!

- براي نيرگ و فريب، جامه نيکو به تن کرده‌ايم، و واي بر غريبي که بر ما وارد مي‌شود!

اين مطالب را از باب موعظه و تذکر براي يکديگر بخوانيم. امام رضا (علیه السلام) مي‌فرمايد: «ما انسان‌ها از گرگ بدتريم، ولي به خودمان افتخار مي‌کنيم»!

لا اله الا الله! خدايا! ما را از عذاب قبر نجات بده! خدايا! ما را از حبّ نفس نجات بده! خدايا! ما را يك لحظه به خودمان ما وا مگذار! خدایا! اين زندگى تمام مي‌شود، زندگى آنجا را براى ما آسايش و راحتي قرار بده!

--------------------------------------------------------

[1]. عيون اخبار الرضا ج 2، ص 176، ح 3.

[2]. همان، ص 177، ح 5.