تحرير الوسيله، محور درس خارج(28(

آيت اللّه العظمي صانعي به هر مناسبت و بهانه اي يادي از استاد خود مي نمايد.

فقيه متفكر و مجتهد فرهيخته جهان تشيع، خود را شاگردي مي داند كه تاكنون پايبندي خويش را به اصول و ميزان استاد خود ثابت كرده است.

آيت الله العظمي صانعي پس از حمد و ثناي الهي و سلام و صلوات بر محمّد و آل او، مي فرمايند:

در آستانه شانزدهمين سالگرد رحلت امام بزرگوار و پير جماران هستيم. ايشان برگردن ما و ملت ايران و تمام آزادگان جهان حقّ بزرگي دارد و در اين راه زحمات و رنج هاي فراواني كشيده است.

ما اگر هر روز ياد و نام ايشان را ذكر كنيم، باز هم اداي حقّ نكرده ايم. شما مي دانيد كه هيچ روزي از مباحثه ما نمي گذرد، جز اينكه چندين مرتبه نام امام را مطرح كنيم و محور بحثمان را از همان روزهايي كه “تحرير الوسيله” از نجف به ايران آمد، به اين كتاب ارزشمند اختصاص داده ايم. اگر خداوند توفيق دهد اين راه را ادامه مي دهيم. اما امروز مي خواهيم بيشتر به آن عارف وارسته بپردازيم تا براي بنده و شما تذكري باشد. شايد از اين طريق بتوان از زحمات طاقت فرسا و افكار بلند و ژرف ايشان قدرداني كرده باشيم. سخت معتقدم زنده نگاه داشتن ياد و انديشه ي امام، زنده داشتن اسلام، فقه و فقاهت است.

حضرت آيت الله العظمي صانعي سخن خود را از علامه درباره استادش جعفر بن محمد بن قولويه “صاحب كامل الزيارات” كه استاد شيخ مفيد هم بوده آغاز مي كند و مي فرمايد: “انّ كل ما يوصف به الناس من جميل وفضل فهو فوقه”(29). يعني هرچه از اطمينان، فقه و زيبايي هاي معنوي و انساني در مورد ديگران گفته شود، او بالاتر از آن است. ايشان مي افزايند: بنده مي‌خواهم اين جمله را به استاد خودم تعميم دهم و بگويم: امام و استاد ما از آنچه راجع به وثاقت، تقوا، فقاهت، عرفان، فلسفه و هر خوبي ديگر، در اين عصر گفته مي شود بالاتر بوده و فوق آنها مي باشد. اگر سخن از فقاهت، تقوا و مديريت است، فقه، تقوا و سياست امام بالاتر از هر فقيه ديگري است، و اين همه را من نزديك به نيم قرن آشنايي و شاگردي ايشان آموخته ام.