امام و آزادي حوزه علميه(31(

حضرت آيت الله العظمي صانعي فرزند خلف امام و حوزه، به نكاتي از احكام نوراني اسلام و حوزه هاي علميه اشاره كردند كه بيشتر در آن به تمييز حقّ و باطل، اخلاق كريمه و زشت، تحوّل روحانيت شيعه و عظمت حوزه علميه قم پرداخته اند. ايشان توصيه مي كنند كه مبادا با اعمال و گفتارمان اين عظمت را خنثي كنيم. مبادا با ترغيب و تشويق افكار متحجّر و پوچ، آزاد منشي و استقلال حوزه از دست برود. مبادا دنياي مادي امروز فكر و انديشه ما را نيز از واقعيتهاي زندگي دور سازد و از ملتها و آزاديخواهان جهان غافل سازد.

فقيه متفكّر حوزه ها، تأكيد مي كنند كه هر چه بيشتر صاحب جواهر، شيخ انصاري و امام را بشناسيد و بر روي آنها و آثارشان مطالعه كنيد، درمي يابيد كه اسلام طرحي نو و مترقيانه براي زيستن خوب و پاسخ به متشابهات دارد و به خوبي از اداره دنياي مردم بر مي آيد. هرچه بيشتر در آثار فقها غور كنيم، آگاهي مان نسبت به فقه تشيع بيشتر مي شود. ما بر اقيانوس بي كراني از تقوا و فضيلت تكيه زده ايم و مرزبانان شرافتمند آثار سترگ پيشينياني هستيم كه بوي عطر گلهاي ابتكار، فضيلت و خلاقيت شان بر تمام علوم ديگر سايه انداخته است. در غير اين صورت نه فقهاي پيشين را شناخته ايم و نه امام امت را، و به خاطر همين عدم شناخت است كه اعتقادات، كمرنگ مي شود و عظمت و ابهت حوزه‌هاي علميه در نظرشان مخدوش مي گردد.

ما مي خواهيم فقه محمد و آل محمد را احيا كنيم. مي خواهيم با تأسي به پيشوايان معصوم و مظلوم شيعه و شناخت اساتيدمان، به پاسداشت ارزشهاي ديني برويم. مواظب باشيم كه هيچ گاه حوزه هاي علميه، مخصوصاً حوزه علميه قم را تنقيص نكنيم و آزادي هاي آن را حفظ كنيم.

باور داشته باشيم كه حوزه هاي علميه، يادآور مكاتب و مجالس درس امام صادق و امام باقر(عليهما السلام) است، پس در حفظ آن بكوشيم و هيچ وقت نخواهيم كه ديگران برده و اسير ما باشند، چون خدا همه را آزاد آفريده است. آنها ممكن است در فكر با ما هم عقيده نباشند، اما انسان هستند و بخاطر كرامت انساني به افكارشان احترام بگذاريم.

عزيزان! در قرن فعلي، يك نفر را بايد بيش از ديگران حفظ كنيم. كسي كه توانست اين محيط و فضا را براي ما به ارمغان آورد و تحجّر و مرگ انديشه را از حوزه ها دور كند. كسي كه همه چيز ما، از رهبري هاي خردمندانه اش سرچشمه مي گيرد. تلاش كنيم تا امام فراموش نشود، چرا كه به همه ما لطف داشته است. ايشان با دريايي از علم و معرفت، يادگار بزرگي براي ما به وديعت گذاشت؛ هم سياست را به ما آموخت و هم عرفان، فلسفه، فقه، اصول و برداشت از حديث را. پس بايد ياد او را زنده نگاه داريم. دشمن امام هميشه مواظب رفتار و كردار ما است و به ما الغا مي كند كه بدون ايشان، هم پيشرفت داريم و هم آسايش. از اين رو بايد نشاط زندگي و تحوّل در پيشرفت را با حفظ امام و دستاوردهاي ايشان بخواهيم. بدانيد كه با ياد امام، به سعادت دنيا و آخرت مي رسيم.