|
مظلوميت امام
حضرت امام خميني - سلام اللّه عليه - با اعمال و رفتار خويش و با آن متانت و بي علاقگي اش نسبت به رياست و ظواهر دنيوي، جلوي تبليغات را حداقل نسبت به خودشان گرفتند و با بيان خود در سخنرانيها، درسها و مبارزات، روش خويش را براي همگان روشن ساختند. از الطاف خداوند به حضرت امام اين بود كه در سخن گفتن نيز بسيار توانمند بودند و مطالب بلند را با جمله هايي ساده و زباني مردمي مطرح مي كردند. ايشان به كج انديشان ثابت كردند كه خداپرستان كساني هستند كه دلشان به حال اسلام مي سوزد و هنگام خطر قبل از ديگران خود را به خطر مي اندازند؛ همان طور كه امام در جريان نهضت، بارها خود را به خطر انداختند. به طور مثال در سال1342 در قم عليه امام شبنامه هايي منتشر شد. به مردم فرمودند كه هيچ كس در مقابل آن شبنامه ها حساسيّتي از خود نشان ندهد. بعد در مسجد اعظم، تنها گوشه اي از متن آن را براي انبوه جمعيت حاضر خواندند. همه براي مظلوميت امام گريستند و بدين طريق خط بطلان بر تمام تبليغات دشمنان كشيدند و هرگونه درگيري احتمالي را منتفي كردند.
|