فيلسوفي كه سكوت و فرياد را معنا كرد(40(

شاگرد دور انديش امام در پاسخ به اين سؤال كه: امام خميني به عنوان يك فيلسوف، چه و يژگي هايي داشتند، فرمودند:

امام خميني - سلام الله عليه - شخصيتي بود كه در عين تخصّص و تسلّط بر مباني فلسفي، فقه و انديشه شيعه را نيز بارور كرد. ايشان ضمن احاطه به فلسفه، خدمت به مردم و نجات انسانها از ظلم و ستم را در سرلوحه افكار خود مي پروراندند و فلسفه اي كه سكوت و سكون را به پيروانش بياموزد و يا تشويق كند نمي پذيرفتند. فيلسوفي را كه با دنياي استدلال و چراها آشنايي داشته باشد و كنار بنشيند، فكر كند و عمل نكند، نمي پسنديدند. لذا مي بينيم كه ايشان به استاد خود مرحوم شاه آبادي عشق مي ورزد، چرا كه ايشان هم فيلسوف بود و حكيم و هم مبارز.

خبرنگار پرسشي را پيرامون انقلاب و امام اين گونه طرح كرد: ترورهاي گوناگون و حذف شخصيت هاي مؤثر در انقلاب، چه اثري در روحيه ي امام و روند انقلاب بوجود آورد؟ آيت اللّه العظمي صانعي پاسخ دادند كه:

امام تحملش، با ايمان به هدف و خدايش ممزوج شده بود و با ياد خدا مسائل و مشكلات را تحمل مي كرد. از چنان روح بلندي برخوردار بود كه اجازه نمي داد دشمن از طريق مسائل احساسي و عاطفي، به تقويت ضعف ها بپردازد و همين داشتن اهداف الهي باعث شد كه آن مسائل در نظر ايشان جزيي باشند. بدون شك ترور آن همه شخصيت و انسانهاي مسلمان در روحيه امام تأثير مي گذاشت و روند استقرار انقلاب را كند مي كرد، اما امام چيزي را بروز نمي داد كه مبادا دشمنان انقلاب از آن سوء استفاده كنند.