(مسئله 1691 ) مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر، دو ركعت بخواند، نبايد روزه بگيرد و مسافرى كه نمازش را تمام مى خواند (مثل كسى كه زياد مسافرت مى كند و كثيرالسفر است كه مسافرت براى او امرى سهل و عادى است، يا سفر او سفرِ معصيت است)، بايد در سفر روزه بگيرد.

(مسئله 1692 ) مسافرت در ماه رمضان، مانعى ندارد؛ ولى اگر براى فرار از روزه باشد، مكروه است.

(مسئله 1693 ) اگر غير از روزه رمضان روزه معيّن ديگرى بر انسان واجب باشد، بنا بر احتياط مستحب نبايد در آن روز مسافرت كند، و اگر در سفر باشد احتياط مستحب آن است كه قصد كند ده روز در جايى بماند و آن روز را روزه بگيرد.

(مسئله 1694 ) اگر نذر كند روزه بگيرد و روز آن را معيّن نكند، نمى تواند آن را در سفر به جا آورد، ولى چنانچه نذر كند كه روز معيّنى را در سفر روزه بگيرد بايد آن را در سفر به جا آورد، و نيز اگر نذر كند روز معيّنى را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد، روزه بگيرد.

(مسئله 1695 ) مسافر مى تواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدينه منوّره روزه مستحبّى بگيرد.

(مسئله 1696 ) كسى كه نمى داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسئله را بفهمد، روزه اش باطل مى شود و اگر تا مغرب نفهمد، روزه اش صحيح است.

(مسئله 1697 ) اگر انسان فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل مى باشد و در سفر روزه بگيرد، و در بين روز يادش بيايد روزه او باطل است و اگر تا مغرب يادش نيايد، روزه اش صحيح است.

(مسئله 1698 ) اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه خود را تمام كند و اگر پيش از ظهر مسافرت كند، وقتى به حدّ ترخّص برسد (يعنى به جايى برسد كه ديوار شهر را نبيند و صداى اذان آن را نشنود) بايد از نيّت روزه برگردد، و اگر پيش از آنْ روزه را باطل كند، بنا بر احتياط واجب كفّاره نيز بر او واجب است.

(مسئله 1699 ) اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى برسد كه مى خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى كند، انجام نداده، بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده، روزه آن روز بر او واجب نيست.

(مسئله 1700 ) اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى برسد كه مى خواهد ده روز در آنجا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.

(مسئله 1701 ) مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد، و يا در خوردن و آشاميدن خود را كاملا سير كند.