(مسئله 1926 ) كسى كه زكات مى گيرد، نبايد كافر معاند دينى يا غير شيعه معاند يا مقصر باشد، و اگر اين دو شرط براى پرداخت كننده زكات، خصوصاً از راه شرعى ثابت شود و به او زكات بدهد، و زكات از بين برود و بعد معلوم شود كه كافر معاند دينى يا غير شيعه معاند يا مقصر بوده، لازم نيست دوباره زكات بدهد.

(مسئله 1927 ) اگر طفل يا ديوانه اى فقير باشد، انسان مى تواند به ولىّ او زكات بدهد، به قصد اينكه آنچه را مى دهد، مِلك طفل يا ديوانه باشد.

(مسئله 1928 ) اگر به ولىّ طفل و ديوانه دسترس ندارد، مى تواند خودش يا به وسيله يك نفر امين زكات را به مصرف طفل يا ديوانه برساند، و بايد موقعى كه زكات به مصرف آنان مى رسد، نيّت زكات كنند.

(مسئله 1929 ) به فقيرى كه گدايى مى كند اگر اين عمل را حرفه خود قرار نداده باشد مى توان زكات داد، ولى به كسى كه زكات را در معصيت مصرف مى كند، نمى توان زكات داد.

(مسئله 1930 ) به كسى كه آشكارا گناهان كبيره انجام مى دهد، احتياط مستحب آن است كه زكات ندهند.

(مسئله 1931 ) به كسى كه بدهكار است و توان بازپرداخت بدهى خود را ندارد ـ اگرچه مخارج او بر انسان واجب باشد ـ مى توان زكات داد؛ ولى اگر زن براى خرجى خودش قرض كرده باشد، شوهرش نمى تواند بدهى او را از زكات بدهد؛ بلكه اگر شخص ديگرى هم كه مخارج او بر انسان واجب است براى خرجى خود قرض كند، احتياط واجب آن است كه بدهى او را از زكات ندهد.

(مسئله 1932 ) انسان نمى تواند مخارج كسانى را كه مثل اولاد، خرجشان بر او واجب است، از زكات بدهد، ولى ديگران مى توانند به آنان زكات بدهند.

(مسئله 1933 ) اگر انسان به پسرش زكات بدهد كه خرج زن و خدمتگزار و كلفت خود نمايد، اشكال ندارد.

(مسئله 1934 ) اگر پسر به كتابهاى علمى دينى احتياج داشته باشد، پدرش مى تواند براى خريدن آنها به او زكات بدهد.

(مسئله 1935 ) پدر مى تواند به پسرش زكات بدهد كه براى خود زن بگيرد؛ پسر هم مى تواند براى آنكه پدرش زن بگيرد زكات خود را به او بدهد.

(مسئله 1936 ) به زنى كه شوهرش مخارج او را مى دهد، يا خرجى نمى دهد، ولى زن مى تواند او را به دادن خرجى مجبور كند، نمى توان زكات داد.

(مسئله 1937 ) زنى كه به عقد موقت در آمده است اگر فقير باشد، شوهرش و ديگران مى توانند به او زكات بدهند؛ ولى اگر شوهرش در ضمن عقد شرط كند كه مخارج او را بدهد، يا به جهت ديگرى دادن مخارجش بر او واجب باشد، در صورتى كه بتواند مخارج آن زن را بدهد يا زن بتواند او را مجبور كند، نمى توان به آن زن زكات داد.

(مسئله 1938 ) زن مى تواند به شوهر فقير خود زكات بدهد، اگرچه شوهر، زكات را صرف مخارج روزانه او نمايد.

(مسئله 1939 ) سيّد نمى تواند از غير سيّد زكات بگيرد، ولى اگر خمس و ساير وجوهات كفايت مخارج او را نكند و ناچار از گرفتن زكات باشد، مى تواند از غير سيّد زكات بگيرد؛ ولى احتياط واجب آن است كه اگر ممكن باشد فقط به مقدارى كه براى مخارج روزانه اش ناچار است، بگيرد.

(مسئله 1940 ) به كسى كه معلوم نيست سيّد است يا نه، مى توان زكات داد.