(مسئله 26) «آب مضاف» كه معناى آن بيان شد، چيز نجس را پاك نمى كند و وضو و غسل هم با آن باطل است.

(مسئله 27) اگر ذرّه اى نجاست به آب مضاف گرچه به مقدار كر باشد برسد، نجس مى شود؛ ليكن نجس نشدن آن اگر فوق العاده زياد باشد، خالى از وجه نيست، گرچه ترتيب آثار نجس شدن بر آن موافق با احتياط استحبابى مى باشد؛ ولى چنانچه از بالا با فشار روى چيز نجس بريزد، مقدارى كه به چيز نجس رسيده، نجس مى شود و مقدارى كه بالاتر از آن است، پاك مى باشد. مثلاً اگر گلاب را از گلابدان روى دست نجس بريزند، آنچه به دست رسيده نجس است و آنچه به دست نرسيده، پاك است، و نيز اگر مثل فوّاره با فشار از پايين به بالا برود، اگر نجاست به بالا برسد، پايين نجس نمى شود.

(مسئله 28) اگر چيز نجس را در آب كُر يا جارى فرو برند، آبى كه از آن مى ريزد يا با فشار دادن بيرون مى آيد، پاك است.

(مسئله 29) آبى كه پاك بوده و معلوم نيست نجس شده يا نه، پاك است؛ و آبى كه نجس بوده و معلوم نيست پاك شده يا نه، نجس است.