(مسئله 162) در غسل ارتماسى بايد تمام بدن پاك باشد، ولى در غسل ترتيبى، پاك بودن تمام بدن لازم نيست؛ و اگر تمام بدن كسى نجس باشد و هر قسمتى را پيش از غسل دادن آن قسمت آب بكشد، كافى است.

(مسئله 163) در غسل تمام ظاهر بدن بايد شسته شود؛ ولى شستن جاهايى از بدن كه ديده نمى شود، مثل توى گوش و بينى، واجب نيست.

(مسئله 164) اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن به قدرى گشاد باشد كه داخل آن ديده شود، بايد آن را شست، و اگر ديده نشود، شستن داخل آن لازم نيست.

(مسئله 165) تمام شرطهايى كه براى صحيح بودن وضو بيان شد، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن، در صحيح بودن غسل هم شرط است؛ ولى در غسل، لازم نيست بدن را از بالا به پايين بشويد، و نيز در غسلِ ترتيبى، لازم نيست بعد از شستن هر قسمت، فوراً قسمت ديگر را بشويد، بلكه اگر بعد از شستن سر و گردن مقدارى صبر كند و بعد بقيّه بدن را بشويد، اشكال ندارد؛ ولى كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، اگر به اندازه اى كه غسل كند و نماز بخواند، بول و غائط از او بيرون نمى آيد، چنانچه وقت تنگ باشد، بايد هر قسمت را فوراً بعد از قسمت ديگر بشويد، و بعد از غسل هم فوراً نماز بخواند؛ همچنين است حكم زن مستحاضه كه بعداً بيان مى شود.

(مسئله 166) اگر كسى در بين غسل حَدَث اصغر از او سر زند، مثلاً بول كند، غسلش باطل نمى شود. ولى با آن غسل نمى تواند نماز بخواند و براى خواندن نماز بايد وضو بگيرد.

(مسئله 167) كسى كه غسل جنابت كرده، نبايد براى نماز وضو بگيرد، همان طور كه با غسلهاى ديگر هم على الأظهر مى توان نماز خواند و وضو هم لازم ندارد.