(مسئله 275) زنهايى كه عادت وقتيه دارند، سه دسته اند:

الف. زنى كه دو ماه پشت سر هم، در وقت معيّن، خون حيض ببيند و بعد از چند روز پاك شود، ولى شماره روزهاى آن در هر دو ماه به يك اندازه نباشد. مثلاً دو ماه پشت سر هم روز اول ماه خون ببيند، ولى ماه اول، روز هفتم، و ماه دوم، روز هشتم از خون پاك شود كه اين زن بايد روز اول ماه را روز اولِ عادت حيض خود قرار دهد؛

ب. زنى كه از خون پاك نمى شود، ولى دو ماه پشت سر هم، در وقت معيّن خون او نشانه هاى حيض را دارد، يعنى غليظ و سياه و گرم است و با فشار و سوزش بيرون مى آيد و بقيّه خونهاى او نشانه استحاضه را دارد و شماره روزهايى كه خون او نشانه حيض دارد، در هر دو ماه، يك اندازه نيست. مثلاً در ماه اول، از اول ماه تا هفتم و در ماه دوم از اول ماه تا هشتم، خون او نشانه هاى حيض و بقيّه نشانه استحاضه را داشته باشد، كه اين زن هم بايد روز اول ماه را روز اول عادت حيض خود قرار دهد؛

ج. زنى كه دو ماه پشت سر هم، در وقت معيّن، سه روز يا بيشتر خون حيض ببيند و بعد پاك شود و دومرتبه خون ببيند و تمام روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده، از ده روز بيشتر نشود، ولى ماه دوم، كمتر يا بيشتر از ماه اول باشد. مثلاً در ماه اول هشت روز و در ماه دوم نُه روز باشد. كه اين زن هم بايد روز اول ماه را روز اول عادت حيض خود قرار دهد.

(مسئله 276) زنى كه عادت وقتيه دارد، اگر در وقت عادت خود يا دو سه روز پيش از عادت يا دو سه روز بعد از عادت، خون ببيند، به گونه اى كه بگويند حيض را جلو يا عقب انداخته، اگرچه آن خون، نشانه هاى حيض را نداشته باشد، بايد به احكامى كه براى زنهاى حائض بيان شد، عمل نمايد؛ و اگر بعد بفهمد كه حيض نبوده، مثل آنكه پيش از سه روز پاك شود، بايد عبادتهايى را كه به جا نياورده قضا نمايد.

(مسئله 277) زنى كه عادت وقتيه دارد، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند و نتواند حيض را به واسطه نشانه هاى آن تشخيص دهد، بايد شماره عادت خويشان پدرى يا مادرى خود را ـ خواه زنده باشند يا مرده ـ براى خود حيض قرار دهد؛ ولى در صورتى مى تواند عادت آنان را براى خود حيض قرار دهد كه شماره روزهاى حيض همه آنان به يك اندازه باشد و اگر شماره روزهاى حيض آنان به يك اندازه نباشد، مثلاً عادت بعضى پنج روز و عادت بعضى ديگر هفت روز باشد، نمى تواند عادت آنان را براى خود حيض قرار دهد، مگر آنكه كسانى كه عادتشان با ديگران فرق دارد به قدرى كم باشند كه در مقابل آنان، هيچ حساب شوند كه در اين صورت، بايد عادت بيشتر آنان را براى خود حيض قرار دهد.

(مسئله 278) زنى كه عادت وقتيه دارد و شماره عادت خويشان خود را حيض قرار مى دهد، بايد روزى را كه در هر ماه اول عادت او بوده، اولِ حيض خود قرار دهد. مثلاً زنى كه هر ماه، روز اول ماه خون مى ديده و گاهى روز هفتم و گاهى روز هشتم پاك مى شده، چنانچه يك ماه، دوازده روز خون ببيند و عادت خويشانش هفت روز باشد، بايد هفت روز اول ماه را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

(مسئله 279) زنى كه عادت وقتيه دارد و بايد شماره عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، چنانچه خويشاوندى نداشته باشد، يا شماره عادت آنان مثل هم نباشد، بايد در هر ماه از روزى كه خون مى بيند تا هفت روز را حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد.

(س 280) زنى بعضى از ماهها روز پنجم و بعضى از ماهها روز هفتم پاك مى شود. اگر در روز پنجم خونش قطع شد، آيا بايد تا روز هفتم صبر نمايد، يا اينكه بلافاصله بايد غسل كند (با توجه به اينكه بعضى وقتها غسل كرده و اتّفاقى نيفتاده، و بعضى وقتها غسل كرده و بعد از غسل، دوباره خون ديده است)؟

ج ـ بايد بعد از روز پنجم، امتحان و اختبار كند. اگر مطمئن شد كه خون (ولو در رَحِم) وجود ندارد، بايد غسل نمايد، و اگر خون آمد، دومرتبه بايد غسل كند، و ايّام پاكى در وسط هم محكوم به حيض است. 30/3/74