(مسئله 438) انسان بايد نماز را به نيّت قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد ولازم نيست نيّت را از قلب خود بگذراند يا مثلا به زبان بگويد كه: چهار ركعت نمازظهر مى خوانم قربةً الى اللّه.

(مسئله 439) اگر كسى در نماز ظهر يا عصر نيّت كند كه چهار ركعت نماز مى خوانم و معيّن نكند كه ظهر است ياعصر، نمازش باطل است. همچنين كسى كه مثلا قضاى نمازظهر بر او واجب است، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا شده يا نماز ظهر را بخواند، بايد نمازى را كه مى خواند، در نيّتْ معيّن كند.

(مسئله 440) انسان بايد از اول تا آخر نماز به نيّت خود باقى باشد. پس اگر در بين نماز به طورى غافل شود كه اگر بپرسند چه مى كنى، نداند چه مى كند، نمازش باطل است.

(مسئله 441) انسان بايد فقط براى انجام فرمان خداوند عالم نماز بخواند. پس كسى كه ريا كند، يعنى براى نشان دادن به مردم نماز بخواند، نمازش باطل است، خواه فقط براى مردم باشد يا خدا و مردم هر دو را درنظر بگيرد.