(مسئله 447) قيام در موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام پيش از ركوع كه آن را«قيام متّصل به ركوع» مى گويند «ركن» است؛ ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره، و قيام بعد از ركوع، ركن نيست و اگر كسى آن را از روى فراموشى ترك كند، نمازش صحيح است.

(مسئله 448) واجب است كه شخص پيش از گفتن تكبير و بعد از آن، مقدارى بايستد، تا يقين كند كه درحال ايستادن، تكبير گفته است.

(مسئله 449) موقعى كه نمازگزار ايستاده است، بايد بدنش را حركت ندهد و به طرفى خم نشود و به جايى تكيه نكند؛ ولى اگر از روى ناچارى باشد، يا درحال خم شدن براى ركوع پاها را حركت دهد، اشكال ندارد.

(مسئله 450) موقعى كه انسان در حال نماز مى خواهد كمى جلو يا عقب برود، يا كمى بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، نبايد چيزى بگويد؛ ولى جمله «بِحَوْلِ اللّهِ وَ قُوّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ» را بايد درحال برخاستن بگويد، و در موقع گفتن ذكرهاى واجب هم بدن بايد بى حركت باشد؛ بلكه احتياط واجب آن است كه در موقع گفتن ذكرهاى مستحبّى نماز، بدنش آرام باشد.