(س 86) آب كانال هاى كنار خيابان يا آبى كه از طريق لوله بعضى منازل به كوچه مى ريزند، يا ترشّح آب هاى سطح خيابان، مثل آب باران يا آب هاى ديگرى كه از زير لاستيك خودروها به لباس مى پاشد، چه حكمى دارند؟

ج ـ چون شك در نجاست و طهارت آن ها داريم، پاك اند و وسوسه به خود راه ندهيد. 27/7/78

(س 87) شركتى در نظر دارد كه فاضلاب هاى ناشى از خط توليد نوشابه را به همراه فاضلاب هاى بهداشتى (حمام و...) تصفيه نمايد. در تصفيه خانه، فرايند تصيفه فاضلاب صنعتى و انسانى مراحل مختلفى را طى مى كند، و در مرحله اصلى تبديل به حالتى خواهد شد كه با حالت اوليه فاضلاب تصفيه نشده كاملاً متفاوت است، و مايعى ايجاد مى شود كه حالت آب مضاف را دارد. در ادامه خط تصيفه با جداسازى مايع مذكور، دو فاز ايجاد مى شود كه يك فاز آن كاملاً زلال و شبيه آب معمولى (بدون رنگ، بو و بدون آثار آلودگى) است و فاز ديگر آن تغليظ شده، به اول تصفيه خانه برگشت داده مى شود. ناگفته نماند كه در جريان تصفيه، موادّ موجود در فاضلاب توسط موجودات ذرّه بينى مصرف مى شود. در هر صورت چنانچه آب خروجى از تصفيه خانه داراى مشخصات ظاهرى آب معمولى باشد، آيا پاك است يا خير؟ و در صورت منفى بودن پاسخ آيا اتصال آن به آب جارى يا كُر و يا باران، مى تواند همه آن را پاك نمايد؟

ج ـ مايع ايجاد شده در مرحله اصلى اگر مضاف باشد و در اثر امتزاج به آن آب گفته نشود، بلكه بگويند آب نيست محكوم به نجاست است و براى پاك شدن آن علاوه بر اتصال به كُر يا جارى، امتزاج هم ـ على الاقوى ـ لازم است اما اگر به آن آب مطلق گفته شود و زوال تغيّر به واسطه وصل به كُر يا با هوا و يا به وسيله تصفيه با ابزار و آلات جديد باشد و از حالت قبلى خارج شده و به آب زلال تبديل شده باشد پاك مى باشد.17/2/85

(س 88) آيا بول و غائط حيوان نجاست خوار نجس است؟ ساير رطوبت هاى آن چه حكمى دارد؟

ج ـ بول و غائط هر حيوان نجاستخوارى كه حرام گوشت شده باشد، نجس است، ولى ساير رطوبت هاى آن پاك است؛ امّا در مورد شتر نجاستخوار، عرق آن نيز نجس است. 14/11/71

(س 89) آيا فضله پرندگان حرام گوشت مثل طوطى و مرغ عشق و... نجس است يا خير؟

ج ـ پاك است. 8/3/76

(س 90) اگر در ديگ برنج فضله موش پيدا شود اين فضله چه خصوصياتى دارد و حكم آن چيست؟

ج ـ فضله موش نجس است و اگر در ديگ برنج پخته فضله موش پيدا شود بايد نخورد و نبايد آن را به ديگران بخوراند چون تمام برنج ديگ نجس است و خود ديگ و چيزهاى ديگر با ملاقات برنج هاى نجس، نجس مى شود آرى مى توان آن ها را به حيوانات و پرندگان داد. 24/3/82

(س 91) آيا مو و مدفوع گربه و موش، نجس است؟ و اگر بچّه اى كه به سنّ تكليف نرسيده و خود را پاك نگه نمى دارد، دستِ تَر به در و ديوار يا جاى ديگر گذاشت، نجس مى شود؟

ج ـ فضله و مدفوع هر حيوانِ حرام گوشتى كه خون جهنده دارد، نجس است. بنابراين، مدفوع گربه نجس است و موى گربه و موش، پاك است؛ ولى اگر از آن همراه نمازگزار باشد، نماز او باطل است، و دست و لباس بچّه، محكوم به طهارت است. 1/7/79

(س 92) فضله مارمولك ها كه در خانه ها هم وجود دارند، و نمى دانيم خون جهنده دارند يا خير؛ ولى مى دانيم كه بيشتر مگس و پشه خوارند، نجس است يا خير؟

ج ـ فضله آن ها نجس نيست.

(س 93) فضله لاك پشت حكمش چيست؟

ج ـ پاك است، چون داراى خون جهنده نيست. 26/7/78

(س 94) رطوبتى كه در لباس است و انسان نمى داند كه عرق است يا بول، چه حكمى دارد؟

ج ـ محكوم به طهارت است. 4/7/74

(س 95) آيا قطرات آبى كه از تبخير عين نجاست با برخورد آن با شىء پاك ديگر بوجود مى آيد، پاك است يا نجس؟ (مثل بخار ادرار بچه يا بيمار كه در ظرف گرفته مى شود). اگر اين بخار به سر و صورت انسان برخورد نمايد، چه حكمى دارد؟

ج ـ پاك است اما اگر تبديل به مايع شود و گفته شود كه بول است نجس مى باشد.

11/12/84

(س 96 ) اگر فردى فرش يا جايى ازخانه كسى رانجس كند ومدّت يك ماه نيزبااو زندگى كند، ولى چيزى به او نگويد و بعد آن مرد به شهر ديگرى نقل مكان كند، آيا شخصى كه خانه ديگرى را نجس كرده، بايد تا چه مدّتى به خانه او نرود تا اطمينان حاصل كند كه ديگر خانه اش پاك شده است؟ و آيا بايد به او اطّلاع دهد كه خانه او را قبلاً نجس كرده است؟

ج ـ رفت و آمد به خانه مذكور، مانعى ندارد و تذكّر به ايشان لازم نيست، و اگر ميهمانى موجب نجس شدن خانه صاحب خانه شود، لازم نيست به او تذكّر دهد.

19/9/76

(س 97) فرش يا موكتى كه جا به جاى آن را توسط ادرار كودك نجس شده مى پنداريم، پاگذاشتن روى آن چه حكمى دارد؟ و آيا با گذاشتن پاى تَر روى آن، پا هم نجس مى شود، با اين فرض كه نمى دانيم كجاى فرش نجس است؟

ج ـ پا نجس نمى شود، چون معلوم نيست كه آيا به محلّ نجس بارطوبت رسيده.

23/12/77

(س 98) ميهمانى بر شخصى وارد و غذايى آماده مى شود، ميزبان فضله اى در غذا مى بيند، ولى به ميهمان نمى گويد، و چند سال از آن مدت مى گذرد، آيا بايد ميزبان به ميهمان بگويد كه در چند سال قبل چنين بود يا نه؟

ج ـ اعلام لازم نيست. 1/2/74

(س 99) هنگام نوجوانى در محلى ميهمان بودم، و در خواب بدون اراده، ادرار كردم، و از شرم چيزى به صاحبخانه نگفته، پتو و تشك را جمع كردم و از آنجا رفتم، و ديگر هم به آن افراد دسترسى پيدا نكردم تكليف چيست؟

ج ـ مانعى ندارد، و چيزى بر عهده شما نيست. 14/2/74

(س 100) رطوبتى كه در حين ملاعبه با همسر از مرد خارج مى شود و سفيد رنگ و چسبنده است ولى بدون جَستن بيرون مى آيد، آيا حكم منى را دارد؟ در صورت تماس با لباس چه حكمى دارد؟

ج ـ حكم منى را ندارد و محكوم به طهارت است و اگر به لباس و غير آن سرايت كند، مانعى ندارد. 4/12/74

(س 101) گاهى پس از بول و در حين استبرا، مايع لزجى شبيه به منى از مخرج ادرار خارج مى شود كه فاقد علايم منى است، آيا چنين آبى در حكم منى است؟

ج ـ آنچه كه حين استبرا بيرون مى آيد، محكوم به بول است، امّا بعد از آن، نه تنها محكوم به منى بودن نيست، بلكه پاك است و ناقض وضو هم نيست. 27/8/70

(س 102) گاهى بوى منى از لباس زيرين مرد استشمام مى شود، ولى آثار منى به وضوح در لباس مشهود نيست، در چنين مواردى تكليف شخص چيست؟

ج ـ لباس پاك است و تا يقين به آلودگى به منى پيدا نشود، نمى توان گفت كه لباس نجس است، و بايد آثار پاك بودن را بر آن مترتّب نمود، وگرنه انسان گرفتار وسوسه مى شود كه خود، ناپسند و مذموم است. 27/8/70

(س 103) رطوبتى كه در موقع ملاعبه و بازى كردن و هيجان و يا به طور عادى از زن خارج مى شود، از لحاظ نجاست و طهارت چه حكمى دارد؟

ج ـ محكوم به طهارت است. 2/1/76

(س 104) اگر بدن يا لباس انسان به عَرَق جُنب از حرام آلوده گردد و آن لباس يا بدن، به اشيايى همچون: فرش يا در و ديوار خانه و... بخورد، اگر انسان غسل كند و بدن يا لباس تَر به اين اشيا بخورد، آيا مى توان با اين بدن يا لباس، نماز خواند؟

ج ـ عَرَق جنب از حرام، نجس نيست و على الأحوط، حكم آب دهان گربه را دارد كه از عين آن در نماز بايد اجتناب كرد و بعد از خشك شدن آن، احتياط هم به خاطر نبود موضوع، از بين مى رود. 2/7/77