(س 105)گاهى موقع خونگيرى از بيمار، خون با دستِ گيرنده خون تماس پيدا مى كند. آيا با پنبه الكلى مى توان محل را تطهير كرد يا مطابق آنچه كه در احكام آمده است بايد تطهير شود؟

ج ـ بر طرف نمودن خون به وسيله پنبه الكلى يا چيزى شبيه آن، باعث پاك شدن محل مى شود. 9/3/77

(س 106) اگر جايى از بدن انسان خراشيده شود يا پوستى از آن جدا شود كه موجب سوزش گردد، محلّ آن پاك است يا نجس؟

ج ـ پاك است، مگر آنكه خون بيرون بيايد، كه در آن صورت به محض زايل كردن و برطرف نمودن آن خون از محل به وسيله اى مانند پارچه يا دستمال و... ، موجب طهارت و پاكى آن مى شود. 2/3/80

(س 107) كف بيمارستان كه با آجر يا سنگ مفروش شده، اگر نجس شود، آيا پس از آنكه آب شيلنگ به آن وصل شد، پاك مى گردد يا بايد غُساله آن جمع شود؟ تطهير مورد مذكور به وسيله آب قليل چگونه است؟

ج ـ به وسيله آب كُر يا جارى پاك مى شود و نيازى به جمع كردن غُساله نيست؛ و نيز مورد مذكور، با آب قليل هم پاك مى گردد، ولى بايد به قدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود، و چنانچه آبى كه روى آن ريخته اند، از سوراخى بيرون رود، همه كف بيمارستان پاك مى شود؛ واگر بيرون نرود، محلّى كه در آن آب غُساله جمع مى شود، نجس است و مى توان آن را به اين صورت پاك كرد كه ابتدا آب غُساله را بهوسيله ظرف يا پارچه اى جمع كنند و جاى آن را خشك ونظيف نمايند، همچنان كه اگر عين نجاست را هم ازاله نمايند، پاك مى شود، يعنى از بين بردن عين نجاست از كف مثل بيمارستان، خودْ سبب طهارت است و حكم آب را دارد. 25/3/80

(س 108) قسمتى از بدن شخص، زخم هاى بزرگ و كوچك متعدّدى دارد. وضعيت فعلى درمان چنين است كه با انجام گرفتن كارهاى درمانى از قبيل بخيه زدن، ضد عفونى كردن و پانسمان و غير آن، منطقه اى كه زخم شده، كلا متنجّس مى شود و اين تنجّس، بهوسيله خونِ خارج شده از زخم نيست؛ بلكه خون غالباً با داروهاى ضدعفونى زايل مى شود. آيا زوال عين نجاست به نحو مرقوم، همانند زوال آن از تهِ كفش و امثال آن، موجب طهارت است، يا حتماً بايد با آب تطهير شود؟

ج ـ محض زوال عين نجاست در امثال مورد ذكر شده، ظاهراً موجب طهارت است؛ و ناگفته نماند كه از بين رفتن و زايل شدن عين خون از بدن بيمار به وسيله داروهاى ضد عفونى كننده، وقتى كه اثرش از بين برود، يعنى خشك شود و رنگ يا علامت ديگرى از آن دارو نماند و يا به وسيله پنبه يا پارچه از بين برود، سبب پاك شدن محلّ زخم مى شود. 10/3/80

(س 109) گاهى در هنگام خونگيرى، سوزن سُرنگ به داخل رگ فرو مى رود و به خون آغشته مى شود؛ ولى به علّت اين كه خون به داخل سرنگ جريان نمى يابد يا كافى نيست، لازم مى شود كه از محلّ ديگرى مبادرت به خونگيرى شود. آيا سوزن نجس مى شود؟ آيا نمى توان از اين سوزن، استفاده مجدّد نمود؟

ج ـ ملاقات در باطن، باعث نجاست سر سوزن (مُلاقى) نمى شود، مگر بعد از خارج نمودن، آلوده به خون باشد كه نجس است و با وجود اين، استفاده مجدّد از آن، شرعاً جايز است. 9/3/77

(س 110) اگر خون را نجس بدانيم، در اين صورت، دايم بايد در حال آب كشيدن خون و وسايل و لوازمى كه با آن در ارتباط هستيم، باشيم و اين، فلج كردن زندگى است؛ چرا كه براى مثال، بيمارستان ها بخشى از كارشان در رابطه با خون و نجاست انسان هاست. همين طور مقدار زيادى از وقت ما صرف تطهير خونى مى شود كه مثلاً از بدنمان جارى شده است. شايد يكى از دلايلى كه ما مسلمان ها پيشرفت نكرده ايم، همين باشد كه فقط دنبال اين گونه مسائل از قبيل آب كشيدن امثال خون هستيم! همچنين در دنياى امروز، حيوانى مثل سگ خيلى از مشكلات را حلّ مى كند، و درمسائل امنيتى وحتّى درمبارزه با موادمخدّر و... بسيار به كار مى آيد و بسيارى روستاها بدون استفاده از سگ، نمى توانند امنيت داشته باشند، در صورتى كه سگ در دين ما نجس است. لطفاً در مورد اين دو مسئله، توضيحى بفرماييد.

ج ـ درباره خون و سگ، نجاست آن ها از نظر شرع مقدّس اسلام، مسلّم است؛ ليكن لوازم و پيامدهايى كه شما براى آن تصوّر نموده ايد، ناشى از يك نوع وسواس نسبت به اين دو حكم است؛ چون اسلام، مطلقِ استفاده از آن ها را حرام نكرده است، بلكه تنها در خون، خوردن آن را حرام نموده نه غير آن، و حتّى براى سگ هاى نگهبان گلّه، باغ و خانه، ارزش و ضمان قرار داده است و اجتناب از نجاسات، فقط در مواردى همچون براى اداى نماز، واجب و لازم شده است، نه در همه موارد، حتّى در مثل بيمارستان ها و آزمايشگاه ها. 13/7/79

(س 111) آيا تماس با خون مُرده زير ناخن يا زير پوست، موجب نجاست است؟

ج ـ خونِ در باطن و زير پوست كه ظاهر نشده، باعث نجاست مُلاقى نمى شود، چون ملاقات در باطن، سببيّت ندارد، مگر آن كه بعد از خارج نمودن ملاقى (مانند سرِ سوزن) آلوده به خون باشد، كه نجس است. خون مُرده بعد از ظاهر شدن، مثل بقيّه خون ها است، ليكن در صورتى كه احراز شود استحاله شده و خون نيست، پاك است. 9/3/77

(س 112) در رساله توضيح المسائل مى فرماييد: «خونى كه از لاى دندان ها بيرون مى آيد اگر در آب دهان مستهلك شود؛ پاك است». آيا اين حكم شامل ساير خون هاى دهان ـ نظير زبان و قسمت داخلى گونه ها ـ نيز مى شود؟ همچنين اگر به هنگام پُر كردن دندان، دهان خون آلود شود، آيا تطهير آن ها لازم است؟

ج ـ هر خونى كه در دهان باشد و در آن مستهلك گردد، پاك است، چون اساساً داخل دهان با برخورد نجاست، نجس نمى شود؛ همچنين اگر در جاى ديگر بدن نيز باشد، نيازى به آب كشيدن نيست و با ازاله و از بين رفتن نجاست، بدن پاك مى شود. 1/3/80

(س 113) اگر دهان به واسطه خون دهان يا نجاست بيرون از آن نجس شود، آيا با خوردن آب كر يا جارى پاك مى شود؟

ج ـ دهان، محكوم به طهارت است. 17/4/74

(س 114) دندان مصنوعى اعم از ثابت و غيرثابت و نيز موادّى كه با آن دندان را پر مى كنند، آيا جزء باطن است كه با ملاقات به نجاست نياز به تطهير ندارد، يا آنكه در صورت ملاقات با خون يا غير آن بايد تطهير شود؟

ج ـ دندان مصنوعى تا زمانى كه در دهان قرار دارد، نجس نمى شود. 9/3/76

(س 115) از دهان بچه ام وقتى كه در خواب است، آب زرد رنگى بيرون مى آيد كه متكّا را مرطوب و زرد مى كند، آيا اين آب، نجس است (چون زردى آن مثل خون است)؟

ج ـ چون يقين به خون بودن نيست (هر چند خون بودن، مورد گمان هم باشد)، محكوم به طهارت و پاكى است. 18/11/71

(س 116) اگر با فرض اين كه در داخل دهان مقدارى خون است، داخل دهانمان آب كرديم و آن را بيرون ريختيم، اگر رنگ خون در آن نبود، آيا آن آب، نجس يا نجس كننده است؟

ج ـ اگر يقين به تماس با نجاست و خون داخل دهان حاصل شود، آن آب خارج شده، على الأحوط، محكوم به نجاست است. 25/10/78

(س 117) خونابه اى كه پس از طهارت و برطرف كردن خون، محلّ زخم را فرا مى گيرد، چه حكمى دارد؟

ج ـ اگر احراز شود كه خونابه با خون مخلوط است؛ نجس است. 9/3/77

(س 118) تماس با خون خشك شده روى زخم بعد از طهارت، چه حكمى دارد؟

ج ـ در نجاست خون، فرقى بين قبل از خشك شدن و بعد از آن نيست و بايد دانست كه هر خون نجس، مانند بقيّه نجاسات با رطوبت مُسريه، سبب نجاست شىء تماس گيرنده و مُلاقى مى شود. 9/3/77

(س 119) تماس با خون پشه و ماهى كه خون جهنده ندارند، چه حكمى دارد؟

ج ـ خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد، يعنى حيوانى كه اگر رگ آن را ببُرند، خون از آن جَستن مى كند، نجس است. پس خون حيواناتى كه مانند ماهى و پشه خون جهنده ندارند، پاك است. 9/3/77

(س 120) آيا الكلى كه جهت ضدّعفونى بعد از تزريقات به كار برده مى شود، نجس است؟

ج ـ انواع الكل هايى كه مورد استفاده كارهاى صنعتى و درمانى قرار مى گيرند، با شك در اين كه از نوشيدنى هاى مست كننده هستند و يا در آن به كار رفته يا نه، محكوم به طهارت اند و تحقيق لازم نيست؛ امّا با ملاقات با خون و چيزهاى نجس ديگر، نجس مى شود. 9/3/77

(س 121) گاهى اوقات در قسمت زخم هاى باز كه لاى آن قرمز و خونى است، هنگام آب كشيدن خون لاى زخم از بين نمى رود. آبى كه از روى آن خون برمى گردد، چه حكمى دارد؟

ج ـ اگر يقين كند كه آب قليل با خون برخورد نموده و شكاف هم به طورى باشد كه خون، خون ظاهر بدن حساب شود، آن آب هم محكوم به نجاست است. 27/10/70

(س 122) اگر مقدار كمى خون بدن، با كرمِ دست و صورت مخلوط شود به طورى كه خون در آن كرم ديده نشود و سپس لباس نماز گزار با آن كرم مذكور، آغشته و آلوده شود، آيا نماز خواندن با آن لباس باطل است؟

ج ـ آن قسمت از كرم هايى كه با خون مخلوط شده نجس مى باشد و درصورتى كه با دستمال يا شىء ديگرى آن را پاك كند با زوال عين آن، پاك مى شود و مى توان با آن نماز خواند. 14/9/82

(س 123) اگر از بدن انسان جايى بريده و يا زخم شود، پس از آب كشيدن آن، آيا روى زخم ومحلِ بريدگى(كه بسته شده وخشك مى شود، وگاه قهوه اى يا قرمزرنگ است ويقين به خون بودن آن نيست) نجس است؟ اگر در همان حال خشكى، مجدداً آن را آب بكشيم، پاك است؟

ج ـ تا يقين به خون بودن آن نداشته باشيد، نجس نيست. 2/8/75

(س 124) آيا چركى كه از جوش هاى صورت بيرون مى آيد، نجس است يا خير؟

ج ـ چرك، اگر همراه با خون نباشد، پاك است. 11/8/78

(س 125) اگر خون را تجزيه كنيم آيا آن مواد تجزيه شده محكوم به طهارت است و مصداق استحاله محسوب مى شود يا نه؟

ج ـ آنچه كه از خون، تجزيه و جدا شده، اگر عنوان خون بر آن صادق نباشد پاك است و همانند سگى است كه در نمك زار نمك شود و تفاوتشان در طبيعى بودن دومى و پيشرفت علم و دانش در اوّلى و مفروض سؤال مى باشد وگرنه محكوم به نجاست است. 11/12/84

(س 126) اگر ظرفى كه آب آن كمتر از كُر باشد و با خون يا فرآورده هاى خونى نجس شده باشد، جوشانده شود، آيا بخار آن پاك است؟ و آيا فرآورده هاى خونى، مثل پلاسما و سرُم، نجس است؟ اگر با همين شرايط، به جاى خون، ادرار باشد، بخار آن پاك است يا نه؟

ج ـ بخار پاك است، اما اگر تبديل به مايع و آب شود وتشخيص داده شود كه خون يا بول بر آن صدق مى كند و گفته شود كه خون يا بول است، نجس مى باشد و همچنين است سرُمى كه از فرآورده هاى خونى تهيّه مى شود. 11/12/84