(س 188) اگر قرآن نجس شود وبدانيم كه اگر آن را بشوييم خراب مى شود،تكليف چيست؟

ج ـ در فرض سؤال، آب كشيدن ورق قرآن در صورتى كه نجس شده باشد، واجب است. 23/2/75

(س 189) براى پاك كردن آب قليل آيا بايد حتماً آن را با آب كُر ممزوج كنيم؟

ج ـ امتزاج شرط است. 18/1/74

(س 190) دو يا سه بار آب ريختن براى پاك كردن چيزى، مثلاً هنگام شستن لباس يا دستشويى رفتن، آيا كفايت مى كند؟

ج ـ در آب شيرها كه به منبع متّصل اند، بعد از ازاله نجاست همان كه به محلّ نجس برسد، كافى است. و در باب تطهير با آب قليل به رساله توضيح المسائل مراجعه فرماييد. 27/7/78

(س 191) بعد از شستن لباس متنجّس به وسيله آب جارى و يا آب كُر، آيا فشار دادن آن لباس در خارج از آب، واجب است يا اين كه با فشار داخل آب، پاك مى گردد؟

ج ـ با فشار دادن داخل آب، در فرض سؤالْ پاك مى گردد. عمده آن است كه فشار و عصر، تحقّق پيدا كند، چه به نحوى كه در سؤال آمده و چه غير آن. 24/12/76

(س 192) اگر لباس انسان با منى نجس شود، حكم دست زدن به آن، در صورت مرطوب بودن و يا خشك بودن، چگونه است؟ آيا جايز است لباسش را به فرد ديگرى براى تطهير بدهد؟ آيا لازم است از نجس بودن لباس او را مطّلع كند؟

ج ـ اگر به جايى از لباس كه با منى نجس شده دست بزند، اگر رطوبت مُسريه باشد، دست انسان نجس مى شود، و مى تواند لباس را براى تطهير به ديگرى بدهد و بايد نجس بودن لباس را به او بگويد تا تطهير نمايد. 1/7/79

(س 193) اگر شورت گره اى يا لباس بچّه خردسال شسته شود و لكه زردى روى آن باقى بماند، پاك است يا نجس؟

ج ـ همين اندازه كه عين نجاست بر طرف شد، پاك مى شود و باقى بودن رنگ نجاست، اشكال ندارد. پس اگر خون را از لباس برطرف كنند و لباس را آب بكشند و رنگ خون در آن بماند، پاك است. 15/9/79

(س 194) وقتى انسان محتلم مى شود و عين نجاست روى لباس را مى شويد، بعد از خشك شدن لباس، باز هم آثار آن مى ماند. حكم آن چيست؟

ج ـ هر چيز نجس تا عين نجاست را از آن برطرف نكنند، پاك نمى شود، ولى اگر بو يا رنگ نجاست در آن مانده باشد، اشكال ندارد. پس اگر مثلاً خون را از لباس برطرف كنند و لباس را آب بكشند و رنگ خون در آن بماند، پاك مى باشد؛ امّا چنانچه به واسطه بو يا رنگ، يقين كنند يا احتمال دهند كه ذرّه هاى نجاست در آن چيز مانده، نجس است. 10/3/79

(س 195) شخصى كه تمام بدنش خيس است، اگر قسمتى از بدنش با نجاست برخورد كند، آيا تمام بدنش نجس مى شود و بايد آن را آب بكشد يا اگر فقط محلِ برخورد را آب بكشد، كافى است؟

ج ـ تمام بدن نجس نمى شود، لذا صرف آب كشيدن محلِ برخورد، كافى است؛ مگر اينكه به واسطه رطوبت مسريّه به جاهاى ديگر بدن هم سرايت كرده باشد. 8/3/76

(س 196) اگر به واسطه زخمى كه در سر هست، تمام بدن نجس شود. آيا مى توان از گردن به پايين را تطهير كرد؟

ج ـ آرى، چون در نجس شدن، سرايت لازم است، و بالاى گردن ـ هر چند نجس باشد ـ امّا رطوبت مسريّه ندارد، چون مفروض در سؤال جايى است كه سر و گردن خشك است. 7/3/76

(س 197) در مثل لباس و فرش كه در طهارت آن مى فرماييد: «بايد فشار داد تا غساله آن خارج گردد»، اگر كسى فشار دادن را ترك و لباس را آويزان كند يا بگذارد تا غساله آن خود به خود خارج شود، طهارت آن چه حكمى دارد؟

ج ـ در تطهير شرط است كه مُعظم غساله با عَصْر (فشار دادن) يا هر عملى ديگر خارج شود، لذا آويزان كردن لباس كفايت نمى كند. 7/3/76

(س 198) اگر موكتى كه به كف اتاق ها مى چسبانند، نجس شود، آيا بايد آن را بكَنَد و تطهير نمايند يا راه ديگرى براى تطهير آن وجود دارد؟

ج ـ نيازى به كندن نيست، بلكه بعد از برطرف كردن عين نجاست، اگر آب را با فشار به وسيله شيلنگ روى آن بريزند و يا فشار دهند، به طورى كه آب درون آن خارج شود، پاك مى شود و آن آب ها هم چون غساله آب لوله و مخزن هاى بزرگ است پاك مى باشد و غساله آب قليل نجس است. 1/7/78

(س 199) آيا براى تطهير موى سر خانم ها و نيز ريش آقايان نياز به فشار دادن ـ به منظور خارج شدن غُساله ـ هست يا خير؟

ج ـ در تطهير موى سر و صورت نيازى به فشار دادن براى خروج غساله[1] نيست، مگر اينكه مو زياد و پرپشت باشد، كه در اين صورت بايد فشار داد تا غساله خارج شود، و در اين حكم فرقى بين آب قليل و كثير نيست. 7/3/76

(س 200) فرشى كه قسمتى از آن نجس شده، آيا بايد با آب كر يا آب جارى تطهير شود، يا آنكه مى توان آن را به وسيله آب قليل هم تطهير نمود؟ در فرض دوم، طريقه آن را بيان فرماييد.

ج ـ در فرش خصوصيتى نيست و مى توان قسمت متنجّس را مثل بدن يا لباس با آب قليل هم تطهير نمود، و اگر چيزى با بول نجس شود چنانچه يك مرتبه آب روى آن ريخته و از آن جدا شود، در صورتى كه چيزى از بول در آن نمانده باشد، با ريختن يك مرتبه ديگر آب بر آن، پاك مى شود، ولى در لباس و فرش و مانند اين ها بايد بعد از هر دفعه آب ريختن فشار دهند تا غساله آن بيرون آيد و اگر چيزى با غير بول نجس شود، چنانچه بعد از برطرف كردن نجاست يك مرتبه آب روى آن بريزند و از آن جدا شود، پاك مى گردد، نيز اگر در دفعه اول كه آب روى آن مى ريزند، نجاست آن برطرف شود، پاك مى شود، ولى در هر صورت لباس و فرش و مانند آن را بايد فشار دهند تا غساله آن بيرون آيد، چه با آب قليل تطهير نمايند چه با آب جارى. 8/3/76

(س 201) اگر لباسى را غير مسلمانى شسته باشد، ولى لباس در آفتاب خشك شده باشد، آيا آن لباس پاك است؟

ج ـ آفتاب، پاك كننده منقول مانند لباس نيست و مطهّريّتش اختصاص به زمين و ثوابِت در آن و گياهان و سبزه ها دارد. و در شستن لباس و پاك شدن آن فرقى بين مسلمان و كافر غير معاند نمى باشد. 27/12/76

(س 202) آيا امكان دارد تنورى را كه از گِل و آب نجس ساخته شده، تطهير نمود؟

ج ـ با آب جارى يا كُر مى توانند آب روى آن بگيرند و به هرجاى آن كه آب برسد، پاك مى شود ويا اگر امكان تابيدن آفتاب است؛ آفتاب برآن بتابد تا خشك شود، باتوجّه به شرايطى كه درتطهير چيز نجس بهوسيله آفتاب، دررساله آمده است. 15/9/79

(س 203) از رساله توضيح المسائل حضرت عالى چنين برداشت مى شود: «اگر از شىء متنجّس عين نجس ازاله شود، فقط رنگ آن باقى بماند و برطرف نشود، در صورتى كه آن شىء پس از ازاله عين نجس شسته شود؛ پاك مى گردد». چنانكه استحضار داريد، امروزه موادّ شيميايى سفيد كننده اى (مانند وايتكس) در دسترس است كه حتّى رنگ نجاست را هم برطرف مى كند، آيا لازم است رنگ نجاست هم با اين گونه مواد برطرف شود، يا آنكه حكم سابق به قوّت خود باقى است؟

ج ـ حكم سابق به قوّت خود باقى است، چون رنگ باقى مانده از خون، خون نمى باشد، و حكم به طهارت، مستند به عدم قدرت ازاله آن نيست تا با قدرت حاصله از كاربرد موادّ شيميايى تغيير كند. 2/1/76

(س 204) زمينى كه با آجر يا سنگ مفروش شده، اگر با بول و غيره نجس شود، پس از آنكه آب شيلنگ به آن وصل شد، آيا پاك مى گردد؟ آيا نياز است كه غساله آن جمع شود؟ تطهير زمين مذكور به وسيله آب قليل چگونه است؟

ج ـ به وسيله آب كر يا جارى پاك مى شود و نيازى به جمع كردن غساله نيست، و نيززمين مذكور با آب قليل هم پاك مى شود، ولى بايد به قدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود، و چنانچه آبى كه روى آن ريخته اند از سوراخى بيرون رود، همه زمين پاك مى شود، و اگر بيرون نرود، بايد آب را از محلّى كه جمع مى شود، با وسيله اى مانند پارچه يا غير آن بيرون بريزند و بعد از بيرون ريختن آب، آن محل پاك مى شود. 5/10/87

(س 205) آيا براى پاك شدن موزائيك، آسفالت و سنگى كه با بول نجس شده، ابتدا بايد آن ها را خيس كرد تا آفتاب بر آن بتابد تا بعد خشك گردد؟

ج ـ هرگاه خورشيد رطوبت آن را خشك كند، پاك مى شود. 17/4/74

(س 206) اگر آفتاب بر در و ديوارى كه نجس شده بتابد، آيا آن ها را پاك مى كند يا نه؟

ج ـ اگر با تابش آفتاب، خشك شود پاك مى شود؛ با اين شرط كه هنگام تابش آفتاب ـ ولو با ريختن آب ـ تر باشد. 14/5/69

(س 207) در باره مسئله 844 رساله توضيح المسائل حضرت عالى اين سؤال مطرح مى شود كه آيا بول بچه نجس نيست؟ اگر هست، حكم آن چيست؟

ج ـ آنچه كه در مسئله 844 آمده، مربوط به حكمى خاص ـ يعنى كسى كه پرستار بچه است و بيش از يك لباس ندارد هرگاه در شبانه روز يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، مى تواند با آن لباس نماز بخواند ـ است، وگرنه بول او مانند بول ديگر انسان ها نجس است. 25/9/80

(س 208) آيا پسر بچّه ها هم مانند بزرگ ترها بعد از ادرار بايد عمل استبراء را انجام دهند؟ در غير اين صورت، اگر لازم نيست، رطوبتى كه بعد از آب كشيدن از آن ها خارج مى شود، چه حكمى دارد؟

ج ـ استبراء، يك عمل مستحبّى است كه مردها بعد از بيرون آمدن بول انجام مى دهند و براى پسر بچّه، تكليفى نيست و اگر يقين به خروج رطوبت داشته باشند، نجس است. 13/7/79

(س 209) شخصى دچار ناراحتى دستگاه تناسلى است به نحوى كه بعد از هر بار دفع ادرار قطراتى از او خارج مى شود، به گونه اى كه براى هر نماز محل را پاك و لباس را عوض مى كند، تكليف او چيست؟

ج ـ بايد بعد از بول استبراء نمايد، و اگر بعد از آن رطوبتى از او خارج و موجب شك شد، اعتنا نكند. 20/9/68

(س 210) بنده پس از بول نمودن براى اينكه يقين نمايم چيزى در مجرا نمانده است، يك يا دو بار به طور كامل استبراء نموده و بعد وضو گرفته و مشغول نماز شده ام، امّا در هنگام نماز، باز هم آبى خارج گرديده است. بفرماييد اگر پس از استبراء، آبى خارج شود چه زياد و چه كم، چه در نماز و چه در مواقع ديگر، پاك است يا خير؟

ج ـ آبى كه بعد از بول و استبراء از انسان خارج مى شود، اگر شك دارد كه بول است يا آب ديگر، پاك است. 17/2/75

(س 211) آيا لازم است كه خانم ها (با توجه به اينكه معمولاً هنگام ادرار مايع لزجى از ايشان خارج مى شود،) براى تطهير محلِ بول، بر آن دست بكشند؟ اگر تطهير با آب لوله متصل به كُر صورت گيرد، چگونه است؟

ج ـ هرگاه يقين به خروج مايعى لزج پيدا كنند، براى تطهير محل بايد دست بكشند، و يا به وسيله فشار آب يا چيز ديگر يقين پيدا كنند كه لزوجت از بين رفته است، ناگفته نماند كه زن ها استبراء ندارند. 1/4/76

(س 212) عين نجاستى كه قابل هضم نيست، مثل دانه خاكشير يا هسته يا پوست ميوه، اگر بعد از آب كشيدن در كهنه بچه پيدا شود، خود كهنه پاك است يا نه؟

ج ـ چون ظاهرش پاك مى شود، سبب نجاست لباس نمى شود. 9/4/72

(س 213) فرزند ما كه حدود هفت سال دارد، هر بار كه به توالت مى رود، از او سؤال مى كنيم كه آيا خودت را تطهير كرده اى؟ و او هم جواب مى دهد، بله. آيا جواب او براى اثبات طهارتش كفايت مى كند، يا اينكه بايد او را تطهير كرد؟

ج ـ چنانچه با شيلنگ و امثال آنْ كه به آب لوله كشى متصل شده است، خود را تطهير نمايد، دستش به خاطر اطمينان از پاك شدنش محكوم به طهارت است، و به هر حال حكم به طهارت دائر مدار اطمينان است. 22/10/71

(س 214) اين جانب كه از آزادگان و جانبازان جنگ تحميلى ام، در سال 1361 به اسارت نيروهاى بعثى درآمدم، و در جبهه جنگ از ناحيه دست چپ (از مچ تا انگشتان) آسيب ديدم، با توجه به اينكه مجروح بودم و امكان نداشت با دست چپ طهارت نمايم، با دست راست طهارت مى نمودم و نماز مى خواندم. با اين توضيح بفرماييد آيا نمازهايى كه در آن وقت بدين ترتيب خوانده ام بايد قضا نمايم؟

ج ـ نمازهاى شما درست است، و تطهير نمودن با دست چپ، شرط صحّت نماز نيست و تنها به عنوان يكى از كارهاى خوب مطرح است. 3/5/75

(س 215) آيا هم چنان كه مخرج غائط با ازاله عين نجاست با پارچه و مانند اين ها پاك مى شود، مخرج بول نيز پاك مى گردد؟

ج ـ اگر عين نجاست از مخرج بول با دستمال و يا پارچه و امثال آن ـ كه كلّ محل را مى گيرد ـ ازاله شود، پاك مى گردد. 3/11/87

(س 216) در تطهير مخرج غائط، لزوجت كه بر طرف شد، آيا پاك است يا نه؟

ج ـ محض ازاله لزوجت در طهارت، كفايت مى كند. 26/8/79

(س 217) اگر كسى بعد از غائط با پارچه يا دستمال كاغذى خود را تميز كرد، آيا پاك مى شود و مى تواند نماز بخواند؟

ج ـ پاك مى شود و عمده، از بين رفتن و زدوده شدن عين نجاست است.

(س 218) اگر همراه با غائط، خون از مخرج بيرون آيد چنانچه با پارچه يا دستمال تميز شود آيا پاك مى شود؟

ج ـ بر فرض ازاله عين نجاست، پاك مى شود. 5/2/85

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. «غساله» آبى است كه معمولاً در وقت شستن و بعد از آن، از چيزى كه شسته مى شود، خود به خود يا به وسيله فشار مى ريزد.