(س 1021) به نظر جناب عالى، ملاكِ شكسته شدن نماز مسافر چيست؟ آيا فرقى بين بلاد كبيره و غير كبيره در باره نماز مسافر هست يا خير؟

ج ـ هر كسى كه مسافرت او زياد باشد، به نحوى كه حدّاقل ده روز در يك جا نمى ماند، حتّى در سفرى كه مربوط به سفرهاى قبلى و كارهاى آن نباشد، نمازش تمام و روزه اش صحيح است، و بلاد كبيره (اگر محقّق شود) حكمش با ساير بلاد متفاوت است، ليكن تهران بزرگ هم از بلاد كبيره نيست و بين آن و شهرهاى ديگر ايران، تفاوتى از حيث وطن بودن و غير آن نيست. 4/7/74

(س 1022) در رساله توضيح المسائل، در باره بلاد كبيره بودن تهران، مرقوم فرموده ايد: «فرقى بين تهران و ساير بلاد ايران نيست». آيا اين عدم فرق در موضوع بلاد كبيره است يا در حكم؟ به بيان ديگر آيا تهران موضوعاً بلاد كبيره نيست، يا اينكه از بلاد كبيره است و در حكم، فرقى با ساير بلاد ندارد؟

ج ـ عدم فرق، در موضوع حكم شرعى است، يعنى تهران، هر چند عرفاً از بلاد كبيره است و به آن تهران بزرگ گفته مى شود، ليكن به حدّى از بزرگى نرسيده است كه موجب عدم تحقّق قصد اقامه در مكان واحد، و صدق مسافرت در رفتن از جايى از تهران به جاى ديگر آن شود. 16/11/74

(س 1023) مبدأ سفر براى ساكنين تهران، محلِ سكونت است يا كلّ شهر تهران؟

ج ـ مبدأ سفر، آخرين خانه هاى تهران است.

(س 1024) خواهشمند است نظر مبارك خود را در خصوص مسئله نماز مسافر در مكّه و مدينه قديم و جديد مرقوم فرماييد.

ج ـ مسافر در مكه و مدينه، مسجد الحرام و مسجدالنبى، بين شكسته و تمام خواندن مخيّر است، و در اين حكم فرقى بين مسجد قديم و جديد و مكّه و مدينه قديم و جديد نيست، هر چند احتياط مستحب، شكسته خواندن در همه اماكن جديده است. 4/7/75

(س 1025) آيا مسافر مى تواند نماز ظهر و عصر را به طور شكسته، در اول وقت و در حال سفر به جا آورد، يا اينكه بايد نماز را به تأخير بيندازد و در وطن، به طور تمام بخواند؟

ج ـ اگر در حال سفر، شكسته بخواند، مانعى ندارد، و افضليت اول وقت را هم درك كرده است.