(س 1363) بنده در روز بيست و پنجم ذى القعده (يوم دحوالأرض)، نظر به استحباب مؤكّد روزه، نيّت روزه كردم، ولى متأسّفانه قبل از اذان صبح كه بيدار شدم، محتلم شده بودم، و چون در سرِ كار كشيك بودم، به حمام دسترسى نداشتم، لذا تيمّم بدل از غسل كرده، خوابيدم و بعد از اذان هم وضو گرفتم و با توجه به ضيق وقت، با همان لباس ها نماز خواندم و آن روز را روزه گرفتم، آيا روزه و نماز من صحيح بوده است؟

ج ـ در روزه مستحبّى، بقا بر جنابت، ولو عمداً، تا اذان صبح، موجب بطلان روزه نيست و با فرض تيمّم براى روزه مستحبّى و بقاى عذر و گرفتن وضو، نماز هم صحيح است، و تطهير بدن و لباس براى نماز به هر مقدارى كه ممكن است، واجب، و در غير صورت امكان، نماز به همان نحو صحيح است. 3/6/75

(س 1364) آيا مرد براى گرفتن روزه مستحبّى، بايد رضايت همسرش را كسب كند؟

ج ـ گرفتن روزه مستحبّى از باب تسلط انسان بر نفس خود و عموميّت ادلّه صوم مندوب، نياز به اجازه ندارد بلكه با منع ديگرى هم جايز است و زوجيت سبب عبوديّت و رقيّت نمى باشد. آرى، اگر روزه مستحبى مخالف و منافى حقّ استمتاع هر يك از ديگرى باشد نياز به اجازه دارد و بدون رضايت و اجازه، غير جايز و حرام است، چون منكر بوده و خلاف معاشرت با معروف است چنانكه خداوند در قرآن كريم فرمود: «وعاشروهن بالمعروف»، «ولهن مثل الذي عليهن» و فرقى در اين مورد بين زن و شوهر نمى باشد. 24/10/84

(س 1365) اگر زن روزه مستحبّى بگيرد و شوهر او ناراضى باشد، روزه او چه حكمى دارد؟

ج ـ اگر مانع حقّ استمتاع شوهر گردد، روزه اش باطل است. 29/9/78

(س 1366) روزه مستحبّى فرزند، بدون اجازه پدر و مادرى كه منظورشان از منع فرزند، دلسوزى است، و نيز روزه مستحبّى زن، بدون اجازه شوهر، چه حكمى دارد؟

ج ـ روزه مستحبّى اولاد، اگر اسباب اذيّت پدر و مادر يا جد شود، جايز نيست؛ بلكه اگر اسباب اذيّت آنان نشود، ولى او را از گرفتن روزه مستحبّى منع كنند، احتياط مستحب آن است كه روزه نگيرد، امّا زن اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبّى، حقّ شوهرش از بين برود، نبايد روزه بگيرد؛ همچنين اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبّى (نه براى اذيّت كردن) منع كند، بنا بر احتياط مستحب، بايد خوددارى كند. 1/7/78

(س 1367) روزه روز عاشورا و روز عيد قربان چه حكمى دارد؟

ج ـ روزه گرفتن در روز عيد قربان حرام، ولى روزه گرفتن در روز عاشورا، مكروه است. 24/12/75

(س 1368) اگر دوستى سفيه يا دوستانى ديگر براى اينكه ما را به خوردن روزه مستحبى مجبور كنند، چيزى را تعارف كنند، آيا باز مستحب است كه اجابت كنيم و روزه استحبابى را بخوريم يا خير؟

ج ـ استحباب دارد. 30/11/74

(س 1369) شخصى روزه استحبابى مى گيرد و دوستش به او شكلاتى تعارف مى كند، آيا مى تواند بگيرد و مصرف كند؟ آيا اين فرض هم از موارد استحباب اجابت برادر مؤمن است؟

ج ـ اگر اجابت كند، ثواب بيشترى كسب كرده است. 30/11/74