(س 1842) معناى كراهت در صدقه و موارد مكروه را بيان فرماييد.

ج ـ كراهت در صدقه (مانند كراهت در بقيّه عبادات) اگر به امرى تعلّق گيرد كه داراى بدل است، به معناى قلّت ثواب است، يعنى ثواب فرد مكروه، كمتر از ثواب مقرّر براى اصل طبيعت است، مثل نماز خواندن در رودخانه كه بدلش نماز در جاى ديگرى است كه مكروه نباشد، و اگر به امرى تعلق گرفت كه بدل ندارد (مثل روزه روز عاشورا)، معنايش رحجان ترك و افضليّت آن از فعل است، به خاطر انطباق فعل بر عنوانى كه مرجوح است، و انطباق ترك بر عنوان ارجح، كه در نتيجه ترك از فعل افضل است.

صدقه هاى مكروه نيز عبارت اند از:

1. صدقه دادن همه اموال با فرض عدم قدرت بر صبر كردن، ولى به حدّى كه باعث شكايت از دين و خداوند متعال باشد نرسد؛

2. صدقه دادن چيزى كه پست و داراى دنائت باشد؛

3. صدقه همراه با منّت غير محرّم. ناگفته نماند كه كراهت صدقه در اين موارد، از قسم اولِ كراهت در عبادت است.