(س 1985) بعضى ها مى گويند سادات در جهان آخرت به آتش دوزخ نمى سوزند. آيا اين گفته صحّت دارد يا خير؟

ج ـ صحيح نيست و آنچه در روايات آمده مخصوص است به فرزندانى كه از حضرت زهرا(عليها السلام) متولّد شده اند مثل حَسنين و زينبين؛ و امام هشتم(عليهم السلام) در روايتى به برادرش زيد خطاب كرده فرمودند: «چه طور مى شود موسى بن جعفر(عليه السلام) با آن همه عبادت و طاعت، با تو كه هر معصيتى را انجام مى دهى برابر باشيد؟! و بعد فرمودند: خداوند فرزند نوح(عليه السلام) را به دليل معصيت از او نفى كرده است با اين كه حقيقتاً از او بود، پس آنچه موجب نجات از آتش است، اطاعت الهى است، از هر كس باشد و آنچه موجب عذاب و آتش است معصيت و نافرمانى خداست، از هركس كه سر بزند و كسى كه اطاعت خدا را نكند از ما نيست و اگر تو اى زيد اطاعت خدا نكنى، از ما اهل بيت نيستى». 28/7/79

(س 1986) آيا مقام پيامبران، بالاتر از مقام امامان است ؟

ج ـ مقام و منزلت ائمه(عليهم السلام) فى حدّ نفسه بالاتر از مقام پيامبران است. 13/12/81

(س 1987) 1. علم ائمه به عالم غيب و آينده و حوادث آن محدود است يا مطلق و نامحدود ؟

2. آگاهى ائمه از زمان و مكان دقيق شهادت، چگونه است ؟

ج ـ علم ائمه(عليهم السلام) به غيب، محدود به اذن و خواست و رضايت خداى متعال مى باشد و آن بزرگواران از خصوصيات شهادت خويش به اذن خدا آگاه بودند.

25/4/80

(س 1988) فرق بين خداوند و اهل بيت در چيست و آيا اين گفته كه (خداوند خالق و اهل بيت مخلوق اند و ديگر هيچ فرقى با هم ندارند) درست است؟

ج ـ تمام موجودات مخلوق خدا هستند و تمام انسان ها بندگان خدايند و فرقى در اين باب بين اهل بيت(عليهم السلام) و ديگران نيست، جز اين كه هر كس در درجه اى از عبوديت و بندگى قرار دارد كه اهل بيت(عليهم السلام) در بالاترين درجات بندگى خداوند قرار دارند و خداوند آن ها را واسطه فيض خود به موجودات قرار داده است.

5/12/80

(س 1989) 1. روايت با شمشير يا سم كشته شدن (شهادت) ائمّه اطهار كلّى است يا شامل بعض؟

2. آيا پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) هم مسموم شدند؟

3. آيا امام زمان(عليه السلام) آخر الامر با شمشير به شهادت مى رسند يا سم؟

ج ـ شامل همه ائمه (صلوات اللّه عليهم اجمعين) مى باشد و روايت اطلاق دارد و مرحوم مجلسى بزرگ كلمه «مامنّا» را در روايت به ائمه معصومين(عليهم السلام)تفسير كرده، گرچه بعضى از روايات دلالت دارد كه سبب رحلت پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله)هم مسموميت بوده است و كيفيت شهادت حضرت مهدى(عجل الله فرجه) معلوم نيست و فقط در روايت دارد كه امام حسين(عليهم السلام)او را دفن مى كنند و بر او نماز مى خوانند. 25/4/80

(س 1990) 1. آيا رجعت، حتمى الوقوع است يا بستگى به دير يا زود بودن ظهور دارد؟

2. حكومت امام زمان(عليه السلام) بر جهان چقدر صحيح و دقيق است؟

ج ـ نزد محققين از شيعه مسأله رجعت در زمان حكومت حضرت مهدى(عجل اللّه تعالى فرجه الشريف) حتمى است و مرحوم شيخ مفيد و ديگران اين نظر را از روايات اهل بيت(عليهم السلام) استفاده كرده اند و مرحوم مجلسى(رحمه الله)در جلد 53 «بحارالانوار» بحث مفصلّى درباره رجعت دارد و رواياتش را جمع آورى نموده است كه مى توانيد مراجعه نماييد. 25/4/80

(س 1991) موانع ظهور امام زمان چيست؟

ج ـ آن چه از بعض روايات استفاده مى شود عدم آمادگى مردم و وجود ظالمين باعث در تأخير ظهور حضرت مهدى(عجل اللّه تعالى فرجه الشريف) مى باشد، چنان چه اين عوامل نيز ظاهراً موجب غيبت حضرت شده است. 30/1/81

(س 1992) شنيده شده كه برخى شخصيت هاى صدر اسلام داراى عصمت صغرى بودند، آيا اين مطلب درست است؟ آيا ياران مهدى(عجل اللّه تعالى فرجه الشريف) نيز داراى اين مقام اند و ملائكه آن ها را از ارتكاب گناهان بزرگ باز مى دارند؟

ج ـ ممكن است انسان به درجه اى برسد كه خيلى كم گناه كند امّا مقام عصمت، مخصوص انبيا و حضرت زهرا و ائمه هدى(عليهم السلام) است. 20/7/81

(س 1993) اگر شخصى امام زمان (عجل اللّه تعالى فرجه الشريف) را درخواب ببيند و بعد از بيدار شدن از خواب، به مردم بگويد كه آقا گفته است فلان كار را انجام بده، آيا به آن چه كه آقا در خواب به او گفته است مى شود عمل كرد يا نه؟

ج ـ حرام و افترا به معصوم و بدعت است. 25/12/81

(س 1994) در جايى خواندم كه بعضى از رزم آوران از ياران امام زمان (عجل اللّه تعالى فرجه الشريف) محسوب نمى شوند. لطفاً بگوييد كدام عده هستند؟ در مورد اقتدا به امير مؤمنان لطفاً مرا راهنمايى كنيد؟

ج ـ چنين چيزهايى را نمى توان گفت صحيح است و هركس مى تواند با انجام واجبات و ترك محرّمات از ياران حضرت(عليه السلام) باشد و با اين كار به اميرالمؤمنين(عليه السلام) اقتدا نمايد. 1/10/82

(س 1995) آيا كف زدن در ميلاد ائمه اطهار(عليهم السلام) مانند سينه زدن در شهادت آن بزرگواران (صلوات الله عليهم اجمعين) ثواب دارد؟

ج ـ همان گونه كه عزادارى در عزاى اهل بيت موجب اجر وثواب است؛ شاد بودن در شادى هاى اهل بيت(عليهم السلام) هم موجب اجر و ثواب است. 14/8/81

(س 1996) شخصى كه اعمالش را به روح امامى تقديم مى كند، آيا ثوابى هم براى خود او باقى مى ماند يا خير؟

ج ـ ثوابش به آن ها و به خود او مى رسد و زيادتر هم به خودش مى رسد و براى آگاهى بيشتر مى توانيد به كتاب «ذكرى» شهيد رحمة الله عليه، طبع قديم، صفحه 73 مراجعه فرماييد. 20/7/81

(س 1997) كسى كه بدون اذن دخول، وارد حرم يكى از امامان شده، آيا معصيت كرده است؟

ج ـ وارد حرم امام شدن، بدون اذن دخول، جايز است، امّا ترك آداب شده است.

(س 1998) با توجه به وجود فقر و گرسنگى در ميان بعضى از اقشار جامعه، آيا هزينه كردن براى مرمّت و توسعه حرم امامان معصوم(عليهم السلام) وجه شرعى دارد؟ و آيا مانع از توجّه انسان به خداوند نمى شود؟

ج 1ـ اين امور نه تنها مانع توجّه انسان به خداوند نيست، بلكه به خاطر علاقه و عشق مردم به خداوند متعال و در مسير توحيد و به امامان خود كه از جانب خداوند براى هدايت آن ها منصوبند، مى باشد و به خاطر انسان تر شدن انجام مى دهند و ضمن داشتن ارادت قوى معنوى ذره اى از آن هم در ظاهر و ماديات بروز كرده و به تزيين حرم امام خود مى پردازند، البته حلّ مشكل گرسنگان و فقرا راه ديگرى را مى طلبد و هر كس به اندازه توان خود موظّف به حل آن است و ديدها را هميشه بايد عقلايى تر و انسانى تر و با شرح صدر و سعه نظر همراه نمود و تنگ نظرى و كوتاه بينى خود فى حدّ نفسه قطع نظر از جهات ديگر نامطلوب است؛ و مباحث اقتصادى امروز در دنيا و مملكت ها به صورت كلان و هزاران ميليارد دلار مطرح است نه مسأله چند مثقال طلا كه تصرّف در آن ها به صرفش در غير مصرفى كه نيت دهندگان بوده نه تنها خيانت به اموال مى باشد، بلكه مستلزم نفى آزادى و حاكميت اراده مى باشد «تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل».

ج 2ـ مسلماً عزادارى براى حضرت اباعبدالله الحسين(عليه السلام) جهت آموختن راه و رسم ايشان مى باشد و كليه كسانى كه عزادارى مى نمايند به همين منظور اقدام مى كنند و به مطلوب خود مى رسند و عدم عزادارى براى آن حضرت ظلم به خود و كوتاهى و عدم معرفت نسبت به آن امام بزرگوار است. 3/3/81

(س 1999) معمول است بعد از اقامه نماز، اوّل به حضرت سيّدالشهدا(عليه السلام) و بعد به حضرت رضا(عليه السلام) و سپس به حضرت ولى عصر(عج) و ارواحنا فداه، سلام مى كنند. آيا به اين كيفيت دستورى رسيده و رجحانى دارد يا خير؟

ج ـ به اميد ثواب، مانعى ندارد. 24/12/77

(س 2000) در شب ميلاد يا شب شهادت ائمه اطهار(عليهم السلام)، آيا مى توانيم به مطالعه زندگى نامه و كرامّات آن بزرگواران بپردازيم يا به مجالس مختلف براى حفظ شعاير مذهبى برويم. فضيلت كدام يك بيشتر است؟

ج ـ حضور در مجالس ائمه اطهار(عليهم السلام) به هر نحو كه بر عظمت شعاير اسلامى بيفزايد، بهتر است. 9/7/79

(س 2001) آيا در قبال ذكر مصيبت يا مولودى خوانى اهل بيت(عليهم السلام) مى توان از بانيان مجالس، مطالبه وجه نمود؟ آيا اين درآمد مشمول خمس مى گردد؟ در ضمن بعضى از افراد جهت تعليم اصول و فنون مدّاحى اهل بيت(عليهم السلام) وجوهى را دريافت مى دارند، در اين مورد نيز حكم چگونه است؟ دريافت وجوه اهدايى على رغم مطالبه آيا جزو درآمد محسوب مى شود كه متعلّق خمس باشد؟

ج ـ وجوه ذكر شده در سؤال حلال است چون اُجرت بر مستحبّات و بر غير واجب است و جزو درآمدهايى است كه متعلّق خمس هم مى باشد. 26/3/77

(س 2002) با توجّه به اين كه رسم است درسالروز ولادت ائمه اطهار(عليهم السلام)مجلس جشن و شادى برگزار مى شود؛ سؤال اين است كه آيا خود ائمه اطهار(عليهم السلام) براى پدران و اجداد طاهرينشان(عليهم السلام)اين گونه مجالس را بر پا مى كردند و اگر بر پا مى كردند كيفيت اين گونه مجالس چگونه بوده است؟ (مثلاً كيفيت شادى كردن در اين گونه مجالس چگونه بوده).

ج ـ اهل البيت(عليهم السلام) قطعاً در روزهاى عيد و ولادت، شاد و خوشحال بودند و امّا چگونگى آن با مراجعه به تاريخ معلوم مى شود. 14/8/81

(س 2003) در بعضى از مجالس جشن و تولد ائمه(عليهم السلام) علاوه بر مداحى و دست زدن حضار، بعضى از مداحان روال مجلس را عوض كرده و به نوحه خوانى، مرثيه سرايى سينه زنى و... مى پردازند. آيا اين عمل مايه بدعت در دين نمى شود و حرام نيست؟

ج ـ با قطع نظر از آن چه در سؤال از حيث بدعت و تمام و ناتمام بودن آن آمده، بايد توجه داشت كه هر كسى كه هر عملى را از ديگرى نادرست مى داند خود نبايد شركت نمايد و ديگران را هم فقط ارشاد و نصيحت كند، آن هم به شرط احتمال تأثير در آن ها. 7/2/82

(س 2004) قيام امام حسين و عدم صلح را در چند جمله بفرماييد.

ج ـ چنان كه از جملات خودِ آن حضرت برداشت مى شود قيام آن حضرت براى اصلاح در امت رسول اللّه(صلى الله عليه وآله) و رشد و هدايت مردم بوده است. «انى لم اخرج اشراً ولا بطراً ولا مفسداً ولا ظالماً، وانما خرجت لطلب الاصلاح فى امة جدّي»، و همچنين آن حضرت با شهادت خود مردم را از جهل و نادانى و ضلالت گمراهى نجات داد چنان كه در زيارت اربعين وارد شده، كه: و بذل مهجته فيك لِيستنقذ عبادك من الجهالة وحيرة الضلالة» يعنى و حسين(عليه السلام)جانش را فدا كرد در راه توتا اين كه بندگان از نادانى و سرگردانى و گمراهى نجات يابند. 26/1/82

(س 2005) چرا به امام حسين(عليه السلام) ثاراللّه مى گويند؟

ج ـ معنى ثار، حقّ قصاص و استيفاى عوض خون مقتول است و فقره ديگر زيارت عاشورا (وان يرزقنى طلب ثاركم مع امام مهدى) شاهد آن است و مراد از ثاراللّه اين است كه صاحب اين حق خداوند است و خداوند اين حق را طلب مى كند و معنى اين فقره اين است كه سيدالشهداء مقتولى است كه كسى نيست به غيراز خداوند كه عوض خون او را بگيرد. 1/6/81

(س 2006) فلسفه عزادارى و گريه و زارى براى ائمه(عليهم السلام) در اسلام چيست؟

ج ـ زنده نگه داشتن ياد آن بزرگواران و ياد آورى مظلوميت آنان و خاندانشان در مقابل طاغوت زمان است و گريه و عزادارى در مصيبت آن بزرگواران، احيا امر و نام آنان است. 30/2/81

(س 2007) گفته مى شود اگر پلك چشمت رطوبتى پيدا كرد خداوند خطاب مى كند: اى بنده من، تمام گناهان تو را بخشيدم؛ اگر رطوبت به مژه هايش رسيد، خطاب مى شود تمام حاجات تو را برآوردم؛ اگر از مژه رطوبت يا اشك خارج شد، مى گويد بنده من گناهانت را بخشيدم و حاجاتت را برآوردم، فرداى قيامت عدّه اى گناه كار را به تو بخشيدم. اگر اين طور است كه با رطوبتى خداوند همه گناهان را مى بخشد، ديگر چرا مردم زحمت نماز و روزه بكشند؟

ج ـ روايات وارده در رابطه با عزادارى و اشك و ثواب آن ـ كه بهشت است ـ فراوان است، ليكن مراد از گريه اين نيست كه به خاطر حسرت و تحت تأثير احساسات گريه كند، بلكه مراد گريه اى است كه به عنوان يك نوع برخورد و جنگ با دشمنان راه حسين(عليه السلام) و يك نوع تبليغ و ترويج مكتب انسان ساز آن حضرت به حساب بيايد و در واقع گريه اى ثواب دارد كه براى مظلوميت حسين(عليه السلام) و تأثر از اين كه چرا بايد انسان ها او را درك نكنند و براى زنده نگه داشتن مرام حسين(عليه السلام)باشد.

(س 2008) دليل سينه زدن براى ائمه(عليهم السلام) چيست؟

ج ـ به دليل آن كه بر مورد سؤال عناوين مستحبى از جمله دستور به گريه كردن و گرياندن و تعزيه دارى حضرت اباعبدالله الحسين(عليه السلام)و اظهار مصيبت و اداى احترام و اظهار علاقه صدق مى كند؛ بنابراين سينه زدن در عزادارى ائمه معصومين(عليهم السلام) نه تنها فى حدّ نفسه جايز است، بلكه مستحب هم مى باشد و مشمول عناوين مرقومه است. 25/4/80

(س 2009) سينه زدن با تيغ و يا زنجير زدن با زنجيرى كه داراى تيغ است و منجر به زخمى شدن بدن و جارى شدن خون مى شود، اگر چه خطر جانى هم نداشته باشد، چه حكمى دارد؟

ج ـ برپايى مجالس و اقامه عزادارى خامس آل عبا(عليهم السلام) از قبيل روضه خوانى و وعظ و سينه زنى و عزادارى سنّتى از افضل اعمال است و موجب اجر و مزد اخروى فراوان است، ليكن بايد توجه داشت كه دشمن، همه اعمال ما را مستقيماً با مقارن قرار دادن با اعمال ديگران، مورد حمله قرار مى دهد و غرضش حمله به مذهب يا اسلام است و با عقب گرد ما از مواضع عملـى اسلامى، ما را رها نكرده، بلكه حمله را زيادتر و زيادتر نموده تا آنكه ما را از همه اعمال و فرايض و شعاير و تبليغاتمان باز دارد. به حول و قوّه الهى و بـا بيدارى امثال شما مسلمانـان و بهانـه به دسـت دشمن نـدادن و حفـظ عزّت و عظمت اسلامى هر روز بر شكست آنان اضافه خواهد شد و تبليغات آن ها به جايى نخواهد رسيد، كه: «الاسلام يعلو و لايعلى عليه شيء». 25/6/78

(س 2010) چه مقدار جايز است انسان در عزادارى حضرت ابا عبدالله(عليه السلام)سينه بزند؟

ج ـ تا حدّى كه اصل هدف عزادارى، يعنى حفظ اسلام و مبارزه با حكومت جائر، و شهادت خود حضرت و عزيزان و اسارت آن ها، مورد فراموشى و غفلت قرار نگيرد، و هميشه بايد مسائل سياسى و انقلابى كربلا مورد توجه باشد.

(س 2011) لطمه زدن به صورت يا سينه در عزادارى اهل بيت(عليهم السلام) چه صورتى دارد؟

ج ـ راجع به عزادارى سيدالشهدا حضرت اباعبدالله(عليه السلام) و هر نحو عزادارى كه افراط و هتك مقام شهادت و امامت در آن نباشد، و در مسير پيدايش راه پيروى از آن وجود مقدس باشد، جايز است؛ و حسب فرموده امام امت(قدس سره) عزادارى سنّتى، مانعى ندارد و نبايد راه هاى جديدى كه منشأ حرف و حديث است، انتخاب نمود كما اينكه اگر اعمال ذكر شده، به خاطر تحت تأثير موعظه و ذكر مصيبت باشد، نه از اول امر، قطعاً مانعى ندارد. 10/8/75

(س 2012) آيا زنجير زدن به پشت، سيلى زدن به صورت و يا سينه زدن كه منجر به زخم شدن و خراشيدن و ..... مى شود و براى عزادارى امام حسين(عليه السلام)است جايز است؟

ج ـ جايز مى باشد و مشمول اطلاقات و عمومات ابكاء و بكاء و تعظيم شعاير مى باشد و آن چه در عزادارى و غير آن حرام است، جنايت بر بدن است نه امثال امور كه ضرردار بودنش معلوم نيست، بلكه نزد اهلش ضرر محسوب نشده چه رسد به جنايت بر نفس، به علاوه كه ظاهراً حب و علاقه و عشق به اباعبدالله الحسين(عليه السلام) اختيار از دست افراد عزادار گرفته و مأجور مى باشند.

24/5/82

(س 2013) آيا سينه زدن و زنجير زدن براى ريا، جايز است؟

ج ـ اگر هيچ گونه قصد خدايى ندارد، حتّى به نحو جمع بين خدا و غير، و فقط براى خودنمايى است كه با آن بتواند افرادى را تحت تأثير خود قرار دهد و بعد در داد و ستدها و مسائل اجتماعى به نفع خود استفاده نمايد، در اين صورت بالخصوص به عنوان تدليس و حيله و فريب و خدعه براى او حرام است؛ ولى غير از اين صورت همه صور ديگر با انواع نيّت ها هيچ يك حرام نيست، غاية الامر برخى مستحب و برخى جايز است؛ و به هر حال باب الحسين(عليه السلام) كه از ابواب بهشت است، بابى بزرگ و درى وسيع و بى حاجب و مانع است و ما هم بايد دنبال توسعه باب الحسين با معرفت باشيم. 16/8/78

(س 2014) اگر مردان عزادار، بدن را برهنه كنند و بدون حضور زنان سينه بزنند، آيا اشكالى دارد؟

ج ـ جايز است، و جهتى براى عدم جواز در مفروض سؤال نيست. 11/5/73

(س 2015) در آمريكا مثل ساير جهان براى نوحه سرايى سرور شهيدان حسين ابن على مجالسى برپاست كه گاهى در اين مجالس، جوانان در معابر عمومى بدون پيراهن سينه زنى و زنجيرزنى مى كنند. آيا اين فعل مجاز است؟

ج ـ براى مردان از جهت پوشش بدن و لباس از جهت حكم شرعى آن فى حدّ نفسه حدّى وجود ندارد و تنها ستر عورتين بر آن ها واجب است، ليكن از جهت حياى عمومى و عفت جامعه پوشش بدن براى آن ها هم در حد همان حيا و عفت عمومى لازم است، بلكه واجب مى باشد، بنائاً على هذا برهنه كردن برخى از بدن در مراسم سينه زنى و عزادارى كه منجر به ضربه زدن به عفت عمومى نبوده و نيست، منعى ندارد. آرى، بعضى از فقها فرموده اند كه اگر مردِ سينه زن مطمئن باشد كه زنان و نامحرمان نگاه به بدنش مى اندازند باز كردن سينه و عريان نمودن برخى از بدن از باب اعانت بر اثم، حرام است؛ ليكن به نظر اين جانب اعانت صدق نمى كند چون غرض از سينه زدن اظهار مصيبت و عشق به اباعبدالله (عليه الصلواة والسلام) است نه همكارى با گناه كاران در معصيت كه روح بلند عزاداران حسينى از اين گونه پليدى ها مبرّا و منزه است و خداوند ما را جزء دوستداران اباعبدالله الحسين(عليه السلام) و عزادارانش كه با سوز و احساسات بر سر و سينه مى كوبند و تنفر خود را از ظالمان و علاقه به مظلومان را عملاً نشان داده و به مواعظ و نصايح و اعظان عامل و مرشدان صالح حسب سنت ديرينه عزادارى توجه داشته، قرار دهد. 19/3/80

(س 2016) 1. آيا هروله كردن (بالا و پايين پريدن و ذكر معصومين را گفتن) در مراسم عزادارى از لحاظ شرعى اشكال دارد يا خير؟

2. آيا گفتن بعضى از كلمات توسط مداحان مانند (من سگ حسينم، من ديوانه حسينم و......) از لحاظ شرعى اشكال دارد؟

ج 1 و 2ـ از انجام اعمال و به كار بردن الفاظى كه موجب وهن و عزادارى و توهين به مقام والاى ائمّه(عليهم السلام) مى باشد، بايد پرهيز نمود و عزادارى ها بهتر است به همان شيوه عزادارى سنتى و روضه خوانى انجام شود. 29/4/82

(س 2017) همان طور كه مستحضريد در مورد زيارت عاشورا دو نظريه وجود دارد عدّه اى آن را معتبر مى دانند و قايلند حتى حديث قدسى است و عده اى در سنديت آن اشكال مى كنند و با توجه به مضامين آن و لعن هايش آن را بدون سند و بى اعتبار مى دانند. مستدعى است در اين باره ارائه طريق نموده و تحقيقات شريف را به اطلاع حقير برسانيد.

ج ـ سيره مستمره شيعه مخصوصاً بزرگانى از فقه و تقوى همچون مرحوم امام امت سلام الله عليه و آيت العظمى حاج آقا حسين قمى و هزاران نفر از بزرگان ديگر كه به خواندن آن عنايت داشته و مى خوانده اند و ذهنيت همه شيعيان و ده ها جهت ديگر همه و همه حجت و دليل قوّى و خدشه ناپذير بر تماميت زيارت عاشورا مى باشد و اطمينان حاصل از آن ها به مراتب بالاتر از يك خبر و حديث صحيح بلكه چند خبر صحيح مى باشد؛ و برهمه ماست كه حادثه عاشورا را با لعن به ظالمين و سلام بر مظلومين و راه هاى ديگر زنده نگه داريم به علاوه كه بحث روايى حديث هم خود بحث مفصلى دارد. 27/2/80

(س 2018) آيا پوشيدن پيراهن سياه در ايّام عزادارى امام حسين(عليه السلام) كراهت دارد؟ در فرض عدم كراهت، آيا استحباب نيز دارد؟

ج ـ مكروه نيست، چرا كه كراهت لباس سياه با مصلحتى زيادتر كه همان عزادارى سيّدالشهدا است، مرتفع مى گردد؛ كه با عزادارى سيّدالشهداست كه اسلام زنده نگه داشته شده است. 9/4/77

(س 2019) لطفاً نظر خويش را در باره طبل و سنج هيئت هاى مذهبى و شبيه خوانى بيان فرماييد.

ج ـ نبايد از چنين سنّت هايى جلوگيرى نمود، و اين گونه اعمال كه در عزادارى ها به عنوان وسيله ابكاء و بُكاء و شور دادن به عزادارى ها استفاده مى شود، نمى توان گفت حرام است. 24/4/75

(س 2020) آيا به كار بردن عَلَم و علامت همراه با سنج و طبل در هيئت هاى عزادارى، جايز است؟

ج ـ عزادارى سنّتى مانعى ندارد. 4/2/75

(س 2021) آيا نواختن موزيك هاى انقلابى و مذهبى در هيئت هاى مذهبى كه باعث تهييج احساسات انقلابى و شور و حزن مذهبى و يادآور شهادت مظلومانه سيدالشهدا(عليه السلام)مى گردد، صحيح است يا خير؟

ج ـ همه اقسام آن را نمى توان گفت حرام است. 12/11/74

(س 2022) آيا شبيه خوانى به اين صورت كه عدّه اى به نام حضرت اباعبدالله(عليه السلام)و ديگر ياران او، و عدّه اى به صورت عمر سعد و يارانش با تغيير لباس و اسب و طبل و دهل و شيپور با بلندگوهاى گوش خراش و نسبت هايى كه در نسخه ها كم و بيش هست و شركت زن و مرد در اين جلسات بدون حجاب و حائل، از نوع عزادارى سنّتى محسوب مى شود و شرعاً صحيح است يا خير؟

ج ـ شبيه خوانى فى حدّ نفسه، حرام نيست؛ ليكن نسبت دروغ، و اختلاط زن و مرد، و ايذاى افراد، در همه جا حرام است و بايد از آن اجتناب كرد. 29/3/70

(س 2023) چندين سال است كه در روستاى ما برنامه تعزيه دارى، در روز عاشورا برقرار مى شود، عدّه اى در نقش جوانان بنى هاشم(عليه السلام) يك پسر بچه نُه الى ده ساله در نقش حضرت سكينه ـ سلام الله عليها ـ و شخصى در نقش حضرت امام حسين(عليه السلام)و شخص ديگرى در نقش حضرت ابوالفضل(عليه السلام) شبيه خوانى مى نمايند. آيا اين تعزيه خوانى و شبيه خوانى، جايز است يا نه؟

ج ـ اگر هيچ گونه حرامى در اين گونه شبيه خوانى ها وارد نشود، جايز است، و مانعى ندارد؛ ليكن بر همگان است كه بيشتر به منابر و مواعظ و مجالس روضه خوانى توجه داشته باشند. 24/12/74

(س 2024) آيا حمل نمودن شبيه نعش اباعبدالله(عليه السلام) و يا على اصغر(عليه السلام) در دسته هاى عزادارى جايز است ياخير؟

ج ـ سنّت هاى عزادارى اباعبدالله(عليه السلام) به هر نحو كه بر عظمت شعاير اسلامى بيفزايد، در صورتى كه در نظر عرف توهين به حضرتش محسوب نگردد، جايز مى باشد و نمى توان گفت حرام است. 4/7/72

(س 2025) آيا شبيه خوانى و تعزيه، جايز است، در حالى كه لباس هاى زنانه را به مرد مى پوشانند؟

ج ـ عزادارى براى اباعبدالله الحسين(عليه السلام) ممدوح است. 6/3/76

(س 2026) افراط در عزادارى براى ائمه(عليهم السلام) و ايجاد مزاحمت براى مردم به وسيله راه اندازى دسته هاى عزادارى در خيابان چه حكمى دارد؟ آيا شركت در چنين مراسمى جايز است؟

ج ـ گر چه ايجاد مزاحمت براى افراد، صحيح نمى باشد، امّا نبايد مراسم عزادارى خامس آل عبا(عليه السلام) را به بهانه هاى مختلف كم رنگ نمود، بلكه بايد هر چه باشكوه تر برگزار كرد كه از شعاير اسلامى مى باشد و ثواب زياد دارد و تعظيم شعاير لازم است و برگزارى مراسم مذهبى و حتى ملى در تمام دنيا همراه با تجمع و عبور از خيابان ها مى باشد كه گاهى موجب سدّ معبر هم مى شود و عقلاى عالم براى مصلحت عمومى و اقوى، اين گونه مزاحمت ها را قبيح نمى دانند. 16/2/80

(س 2027) آيا بلند شدن و صلوات فرستادن و ساير اعمال هنگام برده شدن نام قائم براى حضرت مهدى (عج) واجب است؟

ج ـ هر گونه امرى كه احترام به آن حضرت (عجل الله تعالى فرجه الشريف) باشد مطلوب است. آرى، در رابطه با ايستادن هنگام بردن لقب مخصوص آن حضرت بالخصوص وارد شده است. 9/3/ 82

(س 2028) اگر درس عاشورا مقاومت در برابر جور به هر شكلى حتى فداى جان است، پس چرا ائمه(عليهم السلام) ما هيچ قيامى در برابر حاكمان جور نكردند؟

ج ـ درس عاشورا هدر دادن خون و كشتن و كشته شدن بدون هدف نيست، بلكه دفاع از دين و حفظ اسلام در مقابل دشمنان اسلام و زنده نگه داشتن احكام الهى است، كه در هر زمانى با توجه به شرايط مخصوص آن زمان ائمه عليهم السلام به اين مهم در حدّ اعلا همت گماشته اند و لذا همه آن ها يا به وسيله زهر دادن و يا به وسيله نيزه و شمشير كشته شده اند و هيچ يك از آن ها با مرگ طبيعى نمرده اند و معمولاً نيز در حصر و زندان بوده اند. 2/2/81