در سال 1382، تبصره‌ای با عنوان تبصره ماده 297 قانون مجازات اسلامی در خصوص تساوی دیه اقلیت‌های رسمی دینی با مسلمانان به تصویب رسید.

این موضوع از یک سو با پیگیری نمایندگان اقلیت‌های دینی مزبور در مجلس شورای اسلامی و از سوی دیگر، با توجه به این‌که در فقه نیز بعضی از فقها با استفاده از برخی احادیث منقول، دیه اهل کتاب را مساوی با دیه مسلمان می‌دانستند، پیگیری شد و به هر حال، در مجلس به تصویب رسید، ولی شورای نگهبان مصوبه مجلس را مغایر با شرع اعلام کرد و موضوع، به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارجاع شد، مجمع تشخیص مصلحت نظام با حمایت از نظر مجلس و طبعاً براساس تشخیص مصلحت و استفاده از نظر فقهی رهبری، در مورخ 6/10/1382 تبصره مزبور را به این شرح تصویب کرد: «براساس نظر حکومتی ولی امر، دیه اقلیت‌های دینی شناخته‌شده در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، به اندازه دیه مسلمان تعیین می‌گردد».[1]

----------

[1]. مجموعه قوانین سال 1382، چاپ روزنامه رسمی، جلد دوم، صفحه 1473.