|
منابع و مآخذ
1. قرآن کریم. 2. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب. 3. بعلبکی، المورد، ترجمه: محمّد مقدس، تهران: مؤسسه امیرکبیر، 1391. 4. حرّ عاملی، محمّد حسن، وسائل الشیعة، ج 19، قم: مؤسسه آل البیت (ع)، 1412 ق. 5. حسینی العاملی، سیّد محمّد جواد، مفتاح الکرامة، ج 26، مؤسسه نشر اسلامی، 1332 ق. 6. محقق حلی، نجم الدین جعفر بن الحسن، شرایع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، ج 4، بیروت: دارالاضوا، 1403 ق. 7. دو فصلنامه علمی - پژوهشی فقه مقارن، سال چهارم، ش 7، بهار و تابستان 1395. 8. صدوق، محمّد بن على بن بابويه، من لا يحضره الفقيه، ج 4، قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، 1413ق. 9. قانون اساسی جمهوی اسلامی. 10. معلوف، لوئیس، المنجد فی اللغة والاعلام، بیروت: دارالمشرق، 1973م. 11. نجفی، محمد حسن، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج 42، 43، تهران: دارالکتب الاسلامیة، چ 2، 1365.
|