|
اصل عملی در مسأله
اگر گفته شود: ادلّه حرمت غیبت از شمول غیرمؤمن ـ اعم از مسلمانان و کفار ـ قاصر بوده و فقط شامل مؤمنین میشود، پس نسبت به آنها اصل برائت جاری شده و غیبت آنها جایز است. گفته خواهد شد: مجرای اصل عملی فقدان ادلّه است و با توجه به آنچه گذشت معلوم شد ادلّه نقلی و عقلی بر حرمت غیبت همه انسانهای محترم؛ اعم از مؤمنین و غیرمؤمنین وجود دارد، بنابراین نمیتوان در اینجا اصل عملی برائت را جاری کرد. و علاوه بر آن، اصل عقلیِ ظلم بودن و قبیح بودن غیبت، شامل حرمت غیبت همه مسلمانان بلکه همه انسانهای محترم است و بنای عقلا نیز مؤید همین حکم عقل است. لذا برای خروج از این اصل نیاز به ادلّهای استوار و براهینی قاطع از طرف شارع مقدس است که آن هم به دست نیامده است.
|