بايد توجه داشت كه در طلاق خلع كراهت و تنفر فقط از جانب زن مى باشد و مرد هيچ گونه كراهتى از زن ندارد.

اين كراهت زن از شوهر خويش كه يكى از شرايط تحقق موضوع خلع مى باشد داراى مراحل مختلفى مى باشد چراكه گاهى زن تنفر شديدى نسبت به مرد دارد، به طورى كه به مرد مى گويد من ديگر تو را اطاعت نمى كنم و حتى پا را فراتر نهاده و به حالت تهديد مى گويد: با شخص ديگرى همبستر مى گردم. به عبارت ديگر زن يا تهديد به معصيت عِرضى و آبرويى مى كند و يا تهديد به ترك واجبى در رابطه با آنچه كه بايد براى شوهرش انجام دهد، مى نمايد.

گاهى نيز كراهت و عدم رضايتمندى خويش را از اخلاق يا قيافه زوج ابراز مى دارد و هيچ كلامى كه بوى معصيت و گناه از آن استشمام شود، بر زبان جارى نمى كند. لذا بر طبق آنچه استاد معظم«دام ظله» اختيار كرده اند، خلع با مطلق كراهت قابل تحقق است و لازم نيست كه حتماً زوجه الفاظى كه دال بر عصيان باشد، بر زبان جارى كند.