شرايط صحيح بودن وضو ده چيز است:

1. آب وضو پاك باشد؛

2. آب وضو مطلق باشد؛

3. آب وضو مباح باشد؛ همچنين بنا بر احتياط بايد مكان و فضايى كه در آن وضو مى گيرد، مباح باشد، اگرچه اباحه آنها لازم نيست؛

4. اعضاى وضو موقع شستن و مسح كردن، پاك باشد؛

5. وقت براى وضو گرفتن و نماز خواندن، كافى باشد؛

6. به قصد قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند، وضو گرفته شود، و اگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى باشد، باطل است؛

7. وضو به ترتيبى كه گفته شد، به جا آورده شود؛ يعنى شخص، اول صورت و بعد دست راست و بعد دست چپ را بشويد و بعد از آن، سر و بعد پاها را مسح نمايد، و بنا بر احتياط واجب، نبايد پاى چپ را پيش از پاى راست مسح كند. ليكن اگر هر دو پا با هم مسح شود، مانعى ندارد، و اگر به اين ترتيب وضو نگيرد، باطل است؛

8. فرد كارهاى وضو را پشت سر هم انجام دهد، به نحوى كه عضو بعدى، قبل از خشك شدن اعضاء قبلى شسته يا مسح شود؛

9. شستن صورت و دستها و مسح سر و پاها را خود انسان انجام دهد، و اگر ديگرى او را وضو دهد، يا در رساندن آب به صورت و دستها و مسح سر و پاها به او كمك نمايد، به نحوى كه دو نفرى با هم دست بكشند و مسح كنند، وضو باطل است؛ امّا دادن ظرف آب يا گرفتن شيلنگ، بلكه حتّى ريختن آب هم روى دست وضو گيرنده، با فرض اينكه خود شخص مى شويد و دست مى كشد، مبطل نيست و اعانتى كه وضو را باطل مى كند، اعانت در خود وضو است، به گونه اى كه گفته شود ديگرى او را وضو داد؛

10. در اعضاى وضو، مانعى از رسيدن آب نباشد.