(مسئله 576) اگر انسان زنى را براى خود عقد نمايد، اگرچه با او نزديكى نكند، مادر و مادرِ مادر آن زن و مادر پدر او، هرچه بالا روند، به آن مرد مَحرم مى شوند.

(مسئله 577) اگر كسى با زنى ولو عمه و خاله خود زنا كند، هرچند مقتضاى احتياط آن است كه با دختر او ازدواج نكند، امّا جوازش خالى از قوّت نيست؛ و نيز اگر زنى را عقد نمايد و با او نزديكى كند، بعد با مادر او زنا كند، آن زن بر او حرام نمى شود؛ همچنين است اگر پيش از آنكه با او نزديكى كند، با مادر او زنا نمايد.

(مسئله 578) اگر كسى با زنى كه در عده متعه يا طلاق بائن يا عده وفات است، زنا كند، بعداً مى تواند او را عقد نمايد، اگرچه احتياط مستحب آن است كه با او ازدواج نكند؛ همچنين اگر با زن شوهردار يا زنى كه در عده طلاق رجعى است، زنا كند، عدم حرمت ابدى، خصوصاً با جهل به معتدّه بودن زن، خالى از وجه و قوّت نيست.

(مسئله 579) اگر كسى با زن بدون شوهرى كه در عده نيست، زنا كند، اگر توبه نمايد، بعداً مى تواند آن زن را براى خود عقد نمايد؛ ولى احتياط مستحب آن است كه صبر كند تا آن زن، حيض ببيند، بعد او را عقد نمايد؛ همچنين است اگر ديگرى بخواهد آن زن را عقد كند.

(مسئله 580) اگر كسى زنى را كه در عده ديگرى است، براى خود عقد كند، چنانچه مرد و زن، يا يكى از آنان بدانند كه عده زن تمام نشده و بدانند عقد كردن زن در عده، حرام است، آن زن به شرط دخول، بر او حرام مى شود، اگرچه بدون دخول هم، احتياط مستحب در حرمت است.

(مسئله 581) اگر انسان زنى را براى خود عقد كند و بعد معلوم شود كه در عده بوده، چنانچه هيچ كدام نمى دانسته اند زن در عده است يا نمى دانسته اند كه عقد كردن زن در عده، حرام است، آن زن بر او حرام نمى شود، هر چند با او نزديكى كرده باشد، ليكن عقد به هر صورت، باطل است.

(مسئله 582) اگر انسان بداند زنى شوهر دارد و با او ازدواج كند، بايد از او جدا شود و بعداً هم نمى تواند او را براى خود عقد كند.

(مسئله 583) مادر و خواهر و دختر پسرى كه لواط داده، بر لواط كننده حرام است، در صورتى كه لواط كننده مرد باشد و لواط دهنده، خردسال و غيربالغ؛ بلكه اگر لواط كننده بالغ باشد، احتياط در حرمت است؛ ولى اگر گمان كند كه دخول شده، يا شك كند كه دخول شده يا نه و يا شكّ در بقيّه امور ذكر شده باشد، بر او حرام نمى شوند؛ كما اينكه اگر لواط كننده جاهل به سببيّت عمل براى حرمت ابدى باشد، عدم حرمت خالى از قوّت نيست.

(مسئله 584) پدر و جد پدر نمى توانند براى محرم شدن، يك يا دو ساعت زنى را بعقد پسر نابالغ خود در آورند همچنين نمى توانند دختر نابالغ خود را براى محرم شدن به عقد كسى در آورند گرچه مدتى را كه دختر در آن مدت بحدّ استمتاع برسد داخل در عقد نمايند.

(س 585) شخصى پسر بچه اى را از طريق سازمان بهزيستى به فرزندى قبول كرده است و در آغاز، كارى كه باعث مَحرم شدن آن بچه با مادرخوانده شود، انجام نداده است و اكنون بچه، شش يا هفت ساله است. آيا راهى براى مَحرم شدن آنها وجود دارد؟

ج ـ اگر دخترى نداشته باشند، براى محرميّت اين گونه پسرخوانده ها كه سنّ آنها از ايّام رضاع و دو سالگى گذشته و شرايط رضاع از بين رفته، راهى به نظر نمى رسد؛ ليكن چون اين گونه اعمال كه جزء اعمال برّ و احسان و نيكى به ديگران، مخصوصاً كودكان بى پناه يتيم و سرگردان مى باشد، مستحب و مطلوب و موجب اجر اخروى و سعادت در دو دنيا است، و از نظر حرمت نگاه كردن و نامحرم بودن بعد از تمييز و بلوغ به حكم ضرورت و مشكل نداشتن فرزند و مشكل گفتن به كودك كه تو پدر و مادر ندارى و فرزند ما نيستى، مرتفع مى گردد و جايز مى باشد، و حَرَج و مشقّت رافع حرمت است و اسلام دين سهولت و آسانى مى باشد. 8/10/80