نظر به این‌که مرحوم محقق بحرانی(ره) و محقق خویی(ره) به تفصیل و شرح بیشتری در این مورد پرداخته‌اند در نقد و بررسی دلایل جواز غیبت مخالفین به کلام ایشان می‌پردازیم:

محقق بحرانی(ره) در ردّ نظریه محقق اردبیلی آورده است: مبنای حرف ایشان قول مشهور بر حکم اسلام مخالفین است و حال آنکه اخبار و روایات اهل بیت(ع) در ردّ اسلام آنها ظاهر و روشن، و تعداد آن بسیار و مستفیض بوده و جای هیچ شک و شبهه‌ای را باقی نمی‌گذارد، و هیچ معارضی در برابر این روایات نیست و اطلاق اسم مُسلم بر اینها از قبیل اطلاق اسلام بر گروه خوارج و امثال آنهاست که ادعای اسلام کرده‌اند.[1]

محدّث بحرانی از چند جهت اسلام مخالفین را مردود می‌دانـد که ما به بررسی یک یک آنها خواهیم پرداخت:

----------

[1]. الحدائق الناضرة 18: 148؛ «أقول: و أنت خبير بما فيه من الوهن والقصور، و إن كان مبنيّاً على ما هو المعروف المشهور من الحكم بإسلام المخالفين، إلّا أنّ أخبار أهل البيت(ع) ظاهرة في ردّه، متكاثرة مستفيضة على وجه لا يعتريها الفتور. و قد بسطنا الكلام في الشهاب الثاقب في بيان معنى الناصب، و قد قدّمنا نبذة في ذلك في كتاب الطهارة في باب نجاسة الكافر، و أوضحنا كفر المخالفين غير المستضعفين، و نصبهم و شركهم بالأخبار المتكاثرة، التي لا معارض لها في البين، و أنّـه ليس إطلاق المسلم عليهم، إلّا من قبيل إطلاقه على الخوارج و أمثالهم، من منتحلي الإسلام، و توجّه الطعن إلى كلام هذا المحقّق أكثر من أن يأتي عليه قلم البيان».